Менск не забывае пра Пакістан
22 студзеня Аляксандр Лукашэнка прыняў Амбасадара Пакістана ў Беларусі Масуда Хана Раджу з нагоды завяршэння яго місіі. Падчас сустрэчы беларускі кіраўнік пацвердзіў прыхільнасць раней дасягнутым дамоўленасцям паміж кіраўніцтвам дзвюх краін, часткай якіх з’яўляецца ваенна-тэхнічная супраца паміж Беларуссю і Пакістанам.
У перыяд 2015-2016 года Менск і Ісламабад дэманстравалі высокую дынаміку ўзаемадзеяння ў галіне ВПК. Былі дасягнуты дамоўленасці аб пастаўцы ў Пакістан беларускіх прыцэлаў для стралковай зброі і развіцці супрацы ў галіне радыёэлектроннай барацьбы. Паміж Дзяржаўным ваенна-прамысловым камітэтам Беларусі і Міністэрствам абароннай прамысловасці Пакістана былі ўзгодненыя прынцыпы абмену тэхналогіямі. Прадстаўнікі Дзяржкамваенпрама наведвалі прадпрыемствы пакістанскага ВПК. Адбылося першае пасяджэнне двухбаковай камісіі па ваенна-тэхнічным супрацоўніцтве. Прычым пакістанскую дэлегацыю ўзначальваў федэральны Міністр абароннай прамысловасці Рана Танвір Хусейн. Падчас візітаў, якія адбыліся ў траўні і жніўні 2015 года, на вышэйшым узроўні супрацоўніцтва ў галіне бяспекі і ВПК з’яўлялася важнай тэмай для перамоў. У кастрычніку 2016 года бакі зноў на вышэйшым узроўні пацвердзілі гатоўнасць развіваць супрацу ў ваенна-тэхнічнай сферы. Нягледзячы на значны аб’ём працы, праведзенай бакамі, урадавы крызіс у Пакістане, які прывёў да адстаўкі прэм’ер-міністра Наваза Шарыфа, аказаў негатыўны ўплыў на перспектывы ўзаемадзеяння бакоў у сферы бяспекі.
Афіцыйны Менск па-ранейшаму разглядае Пакістан як перспектыўнага і важнага партнёра. Значнае месца ў планах двухбаковай супрацы ў апошнія гады адводзілася ўзаемадзеянню ў галіне ВПК. Беларускі бок зацікаўлены ў рэалізацыі раней дасягнутых з Ісламабадам пагадненняў. Відавочна, што беларускае кіраўніцтва жадае аднавіць дынаміку супрацоўніцтва з Пакістанам. Афіцыйны Менск шмат уклаў у двухбаковыя беларуска-пакістанскія дачыненні. І дакладна ведае, што хацеў бы атрымаць у якасці выніку ўзаемадзеяння ў сферы бяспекі. Што менавіта? Можна вылучыць шэраг здагадак: тут і боепрыпасы рознага калібру, у тым ліку і танкавыя, і выбуховыя рэчывы, гарматныя ствалы. Але галоўнае, на маю думку, – ракетныя тэхналогіі.
Пакістанскім ВПК распрацавана і вырабляецца крылатая ракета «Babur» («Хатф-7») масай каля 1,5 т. За аснову ўзятыя амерыканскія «Tomahawk Вlock 3». Ракета абсталяваная турбарэактыўным рухавіком МС-400 (Р95-300) вытворчасці ўкраінскай кампаніі «Матор-Січ». Пацверджаная далёкасць – 700 км з досыць высокімі паказчыкамі дакладнасці. Паводле непацверджаных звестак, далёкасць пуску ракеты перавышае 1000 км. Паветраны варыянт наземнага «Baburа» атрымаў назву «Raad ALCM» і мае далёкасць дзеяння ў 350 км. Носьбітамі выступаюць лёгкія знішчальнікі ВПС Пакістана JF-17, Mirage III і Mirage V. Гэта дазваляе разлічваць на магчымасць інтэграцыі «Raad» у комплекс узбраення МіГ-29.
Усход – рэч далікатная. І толькі будучыня пакажа, наколькі далёка зойдзе супраца Пакістана і Беларусі. Але тое, што з гэтай краінай трэба сябраваць, зразумела ўжо зараз.