Сляды трагедый
Беларускія гарады захоўваюць памяць і сляды трагедый.
Менск. Уручча. Вуліца Гарадзецкая недалёка ад скрыжавання з Ложынскай.
Уздоўж Гарадзецкай насупраць комлекса Вівальдзі роўны шэраг дрэўцаў – ліпкі – сярэдняга веку. Паміж усімі роўныя адлегласці – а паміж двума – проста прарыў большы ў два разы.
Чаму? Распавяду.
Напачатку 2000-ых дзяўчынка з дому па вуліцы Ложынскай 19 убачыла маму, якая ідзе з прапынку „Шафарнянская” на скрыжаванні, вяртаецца з працы, пабегла праз вуліцу. А там ехала машына – яе ўзяў непаўнагадовы хлопчык у бацькоў, ён не змог спыніць машыну.
Дзяўчынка загінула.
Жыхары дома Ложынская 19, дзе усім нядаўна жыла дзяўчынка, некалькі дзён назіралі, як рабілі следчы эксперымент- праз дарогу пускалі бегчы маленькую дзяўчынку ў жоўтай куртцы.
Да маці загінулай дзяўчынкі кожны вечар прыязджала хуткая – рабілі ўколы. На адну з ліпак, на месцы, дзе загінула дзяўчынка яе бацькі пачалі замацоўваць кветкі.
Праз нейкі час да іх прыйшлі бацькі хлопца, які збіў дзяўчынку, і папрасілі прыбраць кветкі, бо іх гэта раздражняе, бо яны кожны дзень на працу едуць гэтай дарогай. І не хочуць згадак пра трагедыю.
Бацькі дзяўчынкі не пагадзіліся.
Некалькі разоў бацькі таго хлопца здымалі кветкі з дрэва, а пасля спілавалі ўначы гарадскую ліпу.
Цяпер там – не хапае дрэва.
І хаця часу мінула не шмат, але жыхары новых дамоў наўрад ці ведаюць – чаму не хапае аднаго дрэва ў шэрагу ліпак.