Партфель
Узнікла спрэчка са школьнай сяброўкай: ці нармальна гэта паказваць па ТВ уручэнне партфеляў дзецям з бедных сем’яў?
Яна гаворыць, што такія сюжэты заахвочваюць да дабрачыннасці. І сама справа добрая.
А мне здаецца, што гэта: і парушэнне правоў дзяцей і не самы добрыя піяр, у тым ліку, дзяржаве, дзе партфелі трэба „уручаць” пад кінакамерай.
А яна мне кажа:
– Усё залежыць ад таго, што ў іх дома. Калі там мама і тата алкашы, то яму гэты парфель „за шчасце”.
А я кажу:
– Тым больш: яго пакажуць па тэлевізары, і ўсе аднакласнікі будуць ведаць, што мама і тата не змаглі купіць яму партфель. А зрабілі гэта „добрыя цёці” з аддзела адукацыі.
А яна мне:
– А што ты скажаш пра фільмы, якія нельга здымаць і паказваць?
– Што за фільмы такія?
– Фільмы, дзе паказаны гвалт.
– Дык уручэнне партфеляў, у якасці сюжэта для ТВ, і ёсць гвалт. Гэты ж дзіцёнак не можа нават заікнуцца, каб сцэну ўручэння партфеля не паказвалі ўсім. І адмовіцца ад дабрачыннага партфелю не можа. Не можа нічога ў гэтай сітуацыі.
Ды і не тая рэч партфель, каб яго „уручалі”.
І дзіўна, што ёсць абсалютна быццам бы нармальныя людзі, якія кажуць, што гэта добры і пазітыўны сюжэт.
Тут жа дзіця як рэч – без правоў абсалютна.
Гэта іншы свет – добрае тое, што добрае на паверхні.