1. РАЦЫЯ
2. Блогі Рацыі
3. Дар'я Ліс
4. Старасць не радасць – маладосць не навек…

Старасць не радасць – маладосць не навек…

Старасць не радасць – маладосць не навек… Мудрая прыказка. Заўжды спрацоўвае.

Праблемы самотных пажылых людзей на Смаргоншчыне закранула дзяржаўная газета “Звязда”.  У Смар­гон­скім ра­ё­не Гарадзенскай вобласці пражывае сён­ня больш 14 ты­сяч пажылых людзей. 27 пра­цэн­таў ад уся­го на­сель­ніц­тва раёна. І каля шас­ці­сот з іх – са­мот­ныя людзі сталага веку. Вядома, зімой ім у вёсцы пражыць значна цяжэй, асабліва без падтрымкі маладых ды здаровых… А дзяржава… У нашай дзяржавы дзіўныя адносіны з падаткаплацельшчыкамі, безумоўна, але ў стаўленне да пенсіянераў не самае горшае ў свеце. Штосьці робіцца. Пенсіі не самыя жабрацкія ў свеце… Шмат сабе за іх не дазволіш, але жыць можна… І рэч не ў стакгольмскім сіндроме і прыстасаванстве.

Пытанне ў іншым. Як старому, нямогламу чалавеку перажыць зіму ў вёсцы? Адзін з варыянтаў, што прапанавала дзяржава, – дом сумеснага пражывання. Напрыклад, дом су­мес­на­га са­ма­стой­на­га пра­жы­ван­ня ў аг­ра­га­рад­ку Бял­коў­шчы­на Смар­гон­ска­га ра­ё­на Гара­дзен­скай воб­лас­ці.  Дом для адзі­но­кіх ста­рых ад­кры­лі ча­ты­ры га­ды та­му ў ад­ра­ман­та­ва­ным па­мяш­кан­ні бы­ло­га сель­са­ве­та. Лі­та­раль­на праз да­ро­гу — кра­ма, ад­дзя­лен­не пош­ты, фель­чар­скі пункт… У са­мім бу­дын­ку, распавядае “Звязда”, пра­вя­лі га­ра­чую ва­ду і зла­дзі­лі га­за­вае ацяп­лен­не… І паралельна з расповедам пра новую для нашых рэалій установу распавядае гісторыі людзей, што апынуліся тут. Хтосьці пераехаў зімаваць, а хтосьці застаўся назаўжды. Уражвае гісторыя адной пажылой сямейнай пары… Цытата. Без я тут не абыдзешся…

“Мо­жа, мы ўжо раз­ле­на­ва­лі­ся, дзет­кі, — уз­ды­хае ба­бу­ля. — Мо там і зі­ма­ва­лі б. Ці доб­ра мы зра­бі­лі, што сю­ды пай­шлі, ці бла­га — Бог ве­дае. Са­бач­ка за­стаў­ся там, су­сед­ка кор­міць. Дзе­цям пры­ехаць ня­ма ку­ды. Як мы ў ха­це бы­лі, дык яны час­цей пры­яз­джа­лі, то не­каль­кі тыд­няў, то ме­сяц па­бу­дуць. А ця­пер што? Ха­лод­ная ха­та, ні­ко­га ня­ма. Да­мо­ві­лі­ся з дзе­дам, што па­бу­дзем тут да мая і па­е­дзем да­до­му…”

Дзяржава дзяржавай, а сямейныйныя абавязкі – як з імі быць? Здаецца, указу не было… Пра іх адмену. Пра тое, што можна кінуць старога ці дзіця ў халоднай хаце. Дзяржава свой варыянт прапанавала, а дарослыя дзеці старых бацькоў што прапануюць?