Мяжа
Давялося пераязджаць беларуска-украінскую мяжу аўтобусам 27-га траўня 2021 гожа, як раз тады, калі
Аўтобус быў поўны, такім ён выйшаў з Менску, бо ўсе, хто збіраўся ляцець мусілі дабірацца па зямлі.
Ішоў аўтобус праз Бабруйскі Гомель.
У Бабруйску і Гомелі ў аўтобус прасіліся людзі, але іх не ўзяді, бо месцаў не было.
Крык, слёзы, як у фільме пра постапакаплісіс ці атаку зомбі, такое адчуванне, што аўтобус на Кіеў – апошні спадзеў выратавацца.
Стаялі на мяжы. Навальніца. Гром, маланкі.
Каля мяне сядзеў чалавек? які з расейскага Ульянаўску, які дабіраўся да Кіева. Даляцеў толькі да Менску,
далей па зямлі.
Навальніца скончылася, і аўтобус абляпілі камары.
Чула размову ўкраінскага верніка з сынам, якія вярталіся ў Кіеў з Менску.
Размова была па-украінску ў аўтобусе, які абляпілі камары.
Вось, што атрымалася ў перакладзе на беларускую мову.
– Тата, а хто стварыў камароў Бог ці Сатана?
– Сатана.
– А навошта?
– Каб яны людзей нервавалі.
– Тата, а хто стварыў нервы?
– Сатана.
– А навошта?
– Каб людзі нерваваліся і не ведалі супакою.
А пасля ў аўтобусе трэснуў дах, на людзей з вентыляцыі палілася вада.
Выйшла я з аўтобуса ў Чарніігаве мокрая, як чорт.