Святая тэма
Ні для каго не сакрэт, што хлуслівая рыторыка РФ накіравана хутчэй на запалёныя мазгі сваіх жа грамадзян, якія нават праз паўтара месяца вайны ва Украіне слепа вераць у тое, што мэтай удараў ёсць выключна ваенная інфраструктура. І зброя ў іх высокадакладная. Абляцелыя ўвесь свет страшныя кадры бамбаванняў жылых кварталаў, бальніц, стадыёнаў, цэркваў, вакзалаў – гэта правакацыя нацыяналістаў і бандэраўцаў, ад якіх неабходна вызваліць брацкі ўкраінскі народ. І трупы несапраўдныя (чытай – манекены), і кроў фальшывая (чытай – фарба пунсовая).
Але сярод стратэгічна важных мэт ёсць яшчэ і могілкі. То бок, украінскія нябожчыкі ўяўляюць сур’ёзную пагрозу РФ. Цынізм проста зашкальвае. Амаль у кожным украінскім горадзе на могілках адведзены спецыяльныя сектары для загінуўшых воінаў АТА, побач, як правіла, маленькая капліца і мноства нацыянальных флагаў. Але абстрэлам і бамбардзіроўкам падвяргаліся не толькі гэтыя ўчасткі, але і могілкі ў цэлым. Ва ўсім цывілізаваным свеце стаўленне да памяці аб памерлых – гэта святая тэма. І ў не цывілізаванай частцы свету, то бок, у РФ, таксама.
Толькі ў некалькі вар’яцкім варыянце: у памінальныя дні ўладкаваць на магілах імправізаваны стол з разнастайнасцю закусак і спіртнымі напоямі, потым, будучы не ў стане прыбраць пасля сябе аб’едкі і пластыкавыя шкляначкі, пакінуць гэта проста на магіле. А што не змясцілася, ззаду магілы закапаць. А яшчэ лепей – пабегаць паміж суседнімі магіламі і смутак выказаць, каб жывыя (мёртвым усё адно) за спачын душы налілі. А потым, на зваротнай дарозе, у прыступе шчодрасці ахвяраваць на патрэбы могілкавай царквы некаторую суму і захлынацца ад уласнай дабрадзейнасці.
І тыдзень усім пра гэта апавядаць. Вось яна, святая тэма! Але гэта ў не цывілізаваным, вузкалобым свеце, унутры гэтага свету. А за яго межамі можна і кропкавы ўдар нанесці на могілкі. Мёртвыя ўкраінцы, асабліва нацыяналісты і бандэраўцы, яны ж страшныя. І небяспечныя. Але жывыя больш небяспечныя.