Арт-агляд
Беспрэцэдэнтная падзея стартавала ў Лондане, дзе 14, 15 і 16 верасня ладзяцца прэм’ерныя паказы оперы паводле твору Уладзіміра Караткевіча „Дзікае паляванне караля Стаха”.
Ініцыятар і рухавік падзеі – беларускі тэатральны праект у выгнанні „Свабодны тэатр” на чале з Мікалаем Халезіным і Наталляй Калядой.
„Свабодны тэатр” даўно і паспяхова працуе ў Лондане і гастралюе па ўсім свеце. А беспрэцэдэнтнасць падзеі ў тым, што ўпершыню на міжнародную сцэну выходзіць твор паводле беларускага класіка літаратуры.
Ад сябе дадам, што не проста пісьменніка. Упэўнены, што Уладзімір Караткевіч – адна з важных для Беларусі нацыятворчых асобаў.
***
Музычны альбом „Emihranty” на ўласны Дзень нараджэння 14 верасня прэзентаваў Лявон Вольскі.
Мяркую, гэта значная падзея шмат для каго з тых, хто быў вымушаны пакінуць Беларусь па палітычных матывах.
Зрэшты, і для большасці нашых суайчыннікаў, хто не гледзячы на рэпрэсіі, застаецца на Радзіме, альбом будзе цікавым. Бо ён дае адчуць перажыванні раптоўных эмігрантаў, рэлакантаў і ўцекачоў.
Структура рэлізу нагадвае «Народны Альбом» паводле храналогіі разгортвання падзеяў.
Вось чалавек толькі апынуўся за мяжой, але ў новыя рэаліі інтэгравацца не хоча, бо ўпэўнены, што неўзабаве зможа вярнуцца дадому.
А вось ужо пад новую рэчаіснасць паўстае новы бізнес. Калі ў „Народным Альбоме” пад свежаўтвораную польска-савецкую мяжу з’явіліся кантрабандысты, то цяпер гэта легальныя перавозчыкі рэчаў у два бакі мяжы. Сэрвіс для тых, хто не можа вярнуцца ў Беларусь.
У альбоме „Emihranty” Лявона Вольскага шмат геаграфіі новых дыяспараў. Шмат кароткіх замалёвак, якія адлюстроўваюць вымушана эмігранцкія рэаліі.
У фінале музычны і сэнсавы матыў дае адсылку да песні „Простыя рэчы”. Такая цёплая атмасфера, троху сумная, але з надзеяй на магчымае лепшае.
Стыль альбому – уласцівае для Лявона Вольскага спалучэнне іроніі і сатыры. Музыка – розныя класічныя стылі ў аранжыроўцы аўтара.
***
Першы Кангрэс Беларускай Культуры ў эміграцыі ладзіцца ў Варшаве 16-17 верасня.
Згодна арганізатараў, (цытую) „падзея накіраваная на вырашэнне праблем, з якімі сутыкаюцца беларускія дзеячы культуры і мастацтва” (канец цытаты).
Думаю, што апроч фінансавых, у актараў беларускай культуры за мяжой ёсць агульная для ўсіх новых дыяспараў праблема сэнсаў існавання ў не планаваных перад тым рэаліях.
Для чаго мы штосьці робім менавіта беларускага? Для сябе ўнутры ці для сябе і ўсяго свету?
Галоўнае на кангрэсах адбываецца ў кулуарах.
Пажадаем поспехаў удзельнікам і чакаем новых якасных культурных прадуктаў.
Гукавы файл:
Севярын Квяткоўскі, Беларускае Радыё Рацы
Фота: Сяргей Падсасонны
