Анёлы Гародні
Распачаўся Адвент… І ў той самы дзень надарыўся юбілей у Дануты Янаўны Бічэль – таленавітай літаратаркі і даўняй жыхаркі Гародні, чалавека, які любіць гэта месца, але не забываецца і пра свае вясковыя карані – вёску Біскупцы. Пра землякоў, зёлкі, кветкі…
Сяджу перад Фарным касьцёлам
пры Богу на лаўцы.
Гародня віруе наўкола
на пляцы…
Стараецца час незваротны,
яму не належаць
анёлы спрадвечнай Гародні
на вежах…
І выгнаны з дому сабачка,
і люд гэты просты…
І я, і пад крыжам жабрачка —
мы сёстры…
Але прыбядняцца чаго там!
Мая гэта лаўка.
Гучыць ува мне боская нота
І ласка.
Жыхары Гародні маюць унікальны шанец – прайсціся па вулачках горада побач з класікам беларускай літаратуры, сустрэцца – адмыслова ці выпадкова! – за кавай. Паразмаўляць пра Быкава, Карпюка, Геніюш, Мацяш… Вершамі і прозай. Пра Гародню і Вільню.
Шляхі збягаюцца ў Вільню.
Не будзем дзяліцца болем.
Пешкі ў Вострую Браму пойдзем
Пойдзем да свят…
На ўсходках Вострае Брамы
Стаіць на каленях воля
Прад Абразом Цудатворным –
Не змог яе кат.
На самым захадзе нашай шэрай супярэчлівай краіны жыве пісьменьніца, якая моліцца за тых, каго любіць і паважае, з кім сябруе, а сябры ў Дануты Янаўны – па ўсёй Беларусі.