Што матывуе да дзеяння?
Вядома, усё пачынаецца з веры ва ўласныя сілы. Чалавек узважвае: жаданне і мэта – магчымасці і вынік. Усё, перш за ўсё, залежыць ад таго, ці ёсць у яе уласны стрыжань. Пры наяўнасці мінімальных парасткаў інтэлекту чалавек разумее, што ўхваленне сяброў надасць яму сіл. А празмерная самаўпэўненасць – прыкмета невялікага розуму.
Для некаторых людзей, наадварот, матывацыяй можа служыць адсутнасць падтрымкі. Насуперак усім даказаць: ты на нешта здольны. Ты можаш больш, чым хто-небудзь. Гэта, як правіла, людзі-адзіночкі, якіх абставіны вымусілі змагацца за месца пад сонцам. Але ў большасці выпадкаў усё ж такі падтрымка блізкіх надае ўпэўненасці ва ўласных сілах, накіроўвае чалавека да мэты і не дае ўпасці духам.
Існуе шмат прыкладаў у гісторыі, калі харызматычны лідар стаў менавіта такім, які ён ёсць, дзякуючы, у першую чаргу, падтрымцы сваёй жонкі ці мужа. Яго стымулявалі, у яго верылі, яго падштурхоўвалі. Чалавек павінен мець здаровую долю амбітнасці. Да таго ж, матываваць можа пачуццё суперніцтва, канкурэнцыі, імкненне быць лепшым.
Такім чынам, вера ў сябе, падагрэтая падтрымкай блізкіх і аднадумцаў – самая вялікая матывацыя для чалавека. Думка, што суправаджаецца верай, становіцца рэальнасцю.