Ці падтрымаюць Бабарыку нацыяналісты?



Прэтэндэнты на прэзідэнцкую пасаду паведамляюць пра свае дасягненні ў зборы подпісаў. Калі верыць на слова некаторым, то яны перакрочылі 100-тысячны бар’ер. На гэты момант пра пераадоленне рубяжа заявілі прадстаўнікі ініцыятыўных групаў Аляксандра Лукашэнкі, Ганны Канапацкай, Наталлі Кісель, Валерыя Цапкалы, Віктара Бабарыкі… Калі з метадамі збору подпісаў у падтрымку дзейнага кіраўніка дзяржавы ўсё зразумела, як і з лічбамі (больш за мільён подпісаў), то ў здольнасці Наталлі Кісель і Ганны Канапацкай арганізаваць працэс збору подпісаў паўстаюць апраўданыя сумневы, не кажучы пра дасягненне неабходнага мінімуму.

Калі не браць ва ўлік Аляксандра Лукашэнку з ягонымі лічбамі, якія павінны ўвесці ў ступар апанентаў і падрыхтаваць маральна грамадства да чарговай “элегантнай перамогі”, то безумоўным фаварытам гонкі з’яўляецца экс-банкір Віктар Бабарыка. Ён паведамляе пра 285 тысячаў подпісаў за ягонае вылучэнне. І ў гэтую лічбу верыцца лёгка, калі бачыш добра арганізаваную працу штаба, інструкцыі валанцёраў, інтэрнэт-актыўнасць прыхільнікаў. Зрэшты, вынікі інтэрнэт-апытанняў, якія спрабуюць забараніць у Беларусі, таксама паказваюць вялікі поспех Віктара Бабарыкі ў палітычна актыўнай публікі . Дарэчы, 285 тысяч подпісаў — гэта рэкорд сярод альтэрнатыўных кандыдатаў за ўсю гісторыю правядзення прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі. Можна прагназаваць, што да 15 чэрвеня, калі заканчваецца перыяд збору подпісаў, ініцыятыўная група Віктара Бабарыкі перакрочыць 300 тысячаў. Ва ўмовах сумленных выбараў, няма сумневу, што гэты прэтэндэнт, калі б не перамог у першым туры, то дакладна ўвайшоў бы ў другі. А такі паварот падзей адназначна азначаў бы паразу нязменнага беларускага правадыра. Але ў нашых рэаліях усё ідзе да таго, што Віктара Бабарыку могуць зняць на этапе рэгістрацыі кандыдата, нягледзячы на скандал і фрустрацыю ў асяроддзі ягоных прыхільнікаў. Арышт блогера Сяргея Ціханоўскага паказвае, што ўлады Беларусі ўжо паслалі выразны сігнал Бруселю, што ім начхаць на прызнанне выбарчага працэсу. Адпаведна, нерэгістрацыя Бабарыкі — пытанне, якое, хутчэй за ўсё, вырашанае.

Аднак у гэтай выбарчай кампаніі ёсць яшчэ адна інтрыга, звязаная з нечаканым вылучэннем Віктара Бабарыкі. Гаворка ідзе пра тое, ці падтрымае альтэрнатыўнага кандыдата патрыятычная частка электарату. Калі логіка падзей будзе развівацца ў тым рэчышчы, як і цяпер, то два фаварыты выбараў (Аляксандр Лукашэнка і Віктар Бабарыка) сутыкнуцца з неабходнасцю апеляцыі да беларускіх пасіянарыяў, асноўную частку якіх складаюць менавіта нацыяналісты. Цікава, што, паводле суб’ёктыўных назіранняў, большасць удзельнікаў ранейшых выбараў, якія актыўна ўдзельнічалі ў акцыях пратэсту пад бел-чырвона-белымі сцягамі, цяпер максімальна дыстанцуюцца ад палітычнай кампаніі. У іх выклікае недавер адсутнасць выразна прабеларускага кандыдата з нацыяналістычнай рыторыкай. У гэтых умовах энергія самай актыўнай і матываванай часткі грамадства пакуль што не запатрабаваная. Дарэчы, улада пачала гульню на апярэджанне. Дэпутат Ігар Марзалюк адкрытым тэкстам у адным са сваіх блогаў спрабаваў “прысароміць” хлопцаў-змагароў за падтрымку імаверных пракрамлёўскіх кандыдатаў. Хутчэй за ўсё ў бліжэйшы час кіраўніцтва краіны працягне заігрыванне з патрыётамі.

Што да Віктара Бабарыкі, ён пакуль што задавальняецца дынамікай працы на традыцыйным электаральным полі свайго візаві і мабілізацыяй некалі апалітычнай часткі грамадства. Але калі сітуацыя пачне абвастрацца, то не выключана, што рускамоўнаму лібералу Віктару Бабарыку крытычна спатрэбіцца падтрымка патрыётаў, бо толькі такі хаўрус можа прынесці жаданы вынік.

Беларускае Радыё РАЦЫЯ