Маўклівы пераслед
Даведалася пра забаву пасляваенных дзяцей на пачатку самым 50-ых гадоў.
Называлася яна „ганяць” кагосьці.
Займаліся гэтым дзеці, якія нарадзіліся падчас вайны.
Сэнс гэтага „ганяць” быў у маўклівым пераследзе.
Дзеці дамаўляліся пра аб’ект і моўчкі ішлі за ім па горадзе – у дадзеным выпадку па пасляваенным Барысаве.
Дзеці не абзывалі, не абражалі, не білі, яны проста ішлі следам.
У выніку ў таго, каго „гналі” здавалі нервы.
У натоўпе маглі быць і сябры таго, каго „гоняць”.
Часам „ганялі” парачкі дарослых закаханых, якія хацелі адасобіцца.
„Ганяць” маглі знаёмых і незнаёмых, часта першапрычына гону была няяснай для ўдзельнікаў.