Памёр, не дачакаўшыся справядлівасці
Стала вядома, што памёр Міхаіл Гладкі – ахвяра памылкі суда і следства.
Гісторыя гэтая, як шмат якія гісторыі жорсткіх забойстваў, шчыльна павязаная з алкаголем і людзьмі, якія спажываюць алкаголь без меры – да страты памяці і свядомасці.
10 кастрычніка 2002 года Міхаіл Гладкі прыйшоў да маці ў дом, дзе яна жыла з сынам Віктарам.
У доме ён пабачыў мёртвую маці і брата.
Міхаіл Гладкі вырашыў, што брат забіў маці, а сам спіць п’яны на ложку.
Міхаіл схапіў сякеру і ўдарыў па галаве брата.
Пасля сам выклікаў міліцыю.
У судзе віну прызнаў цалкам, быў асуджаны.
Адседзеў 5 гадоў у калоніі.
Сапраўднага забойцу, які забіў маці і брата Міхаіла, звалі Эдуард Лыкаў.
Забойцу затрымалі ў 2011 годзе, ён прызнаўся ў шматлікіх забойствах і ў тым, што маці і брата Гладкага забіў за суткі да прыходу Міхаіла – 9 кастрычніка.
Кажуць, што пасля забойства Лыкаў пакінуў на сцяне надпіс крывёю ахвяры ў стылі галівудскіх маньякаў “Знайдзі мяне і забі”.
На надпіс ніхто не звярнуў належнай увагі.
Ніхто нікога не шукаў, за забойства быў асуджаны Міхаіл Гладкі.
З 2014 года Міхаіл Гладкі дамагаўcя аднаўлення права на кампенсацыю шкоды за незаконнае асуджэнне.
У 2019 годзе Міхаіл Гладкі памёр, не дачакаўшыся справядлівасці.
За забойства, якое ён не здзяйсняў, Гладкі мог быць расстраляны.
Зрэшты, сапраўдны забойца – Эдуард Лыкаў быў расстраляны.
Магчымасць судовай памылкі – адзін з важкіх аргументаў супраць смяротнага пакарання.
У Рэспубліцы Беларусь да смяротнага пакарання могуць быць асуджаныя мужчыны ва ўзросце ад 18 да 65 гадоў.