Загадкавыя продкі Максіма Багдановіча
Сярэдняя працягласць жыццё людзей ў 19-ым стагоддзі была больш кароткай, чым цяпер. Максім Багдановіч ніколі не бачыў сваіх прадзела і прабабулю. Больш за то ніколі не бачыў сваіх дзела з бабай і бацька паэта – Адам Багдановіч. Продкі паэта былі недагавечныя, як і славуты нашчадак.
Прадзед паэта Асьмак Тамаш (прыкладна 1817-1847) у 1840 годзе ажаніўся з Рузаліяй Казіміраўнай Лісоўскай. У сям’і нарадзіліся дзеці – Марыля, Анэля, Ануфрый. Адам Багдановіч пісаў: “Дзеда Тамаша я ніколі не бачыў, бо памёр ён задоўга да майго нараджэння, але ўяўляю яго па абліччу сваёй маці, з прамым носам і агульным мяккім выразам твару, супрацьлеглым энергічным і суровым рысам твару бабулі”. Працаваў краўцоў, быў майстрам сваёй справы – быў здольны за спіной ўправіць нітку ў іголку. Жыў і працаваў у мястэчку Халопенічы Барысаўскага павету на Замкавай вуліцы. Памёр ад нястраўнасці – “краўцы ў той час часта хадзілі па вёсках. Дык вось працаваў дзед Тамаш. У вёсцы Перасека, за ракой Ісай, пад Чарэяй. Накармілі яго там кілбасамі, трэба думаць сапсаванымі. І прыехаў ён адтуль хворы”. Пражыў 30 гадоў (Адам Багданович. Мои воспоминания. Нёман. 1994, 5. С.41, 42, 44).. Прабабуля паэта – Багдановіч (Юневіч) Арына (прыкладна 1814-1856 ) – нарадзілася ў вёсцы Касарычы, Бабруйскі павет Менскай губерніі, у 1832 годзе ў Георгіеўскай царкве в.Касарычы вянчалася з Лук’янам Сцяпанавічам Багдановічам, вядомым яшчэ па некаторым царкоўным дакументам як Скокліч (Багдановіч – прозвішча яго айчыма). Жылі паблізу Касарыч, ў маёнтку Рудабелка, дзе Лук’ян Багдановіч працаваў садоўнікам. У шлюбе нарадзіла 8 дзяцей – Франк (Фёдар) – 1833 г , Сафрон 1834 г., Георгі (Юры) – 1837 г., Сямён – 1839 г., Магдаліна – 1841 г., Емяльян – 1844 г., Аксінья – 1849 г, Ганна – 1851 г. Адам Багдановіч пісаў: “Калі я хачу ўявіць сабе малады твар маёй нябачанай бабулі Арыны Юневіч, я ўяўляю мілы твар маёй сястры Магдаліны, які ззяе велічным супакоем духу, годнай, упэўненай у сабе і сваіх сілах (…), і я ўпэўнены, што не памыляюся, бо Магдаліна была падобная на бацьку. А бацька, як сам казаў быў падобны на сваю маці (…), такім чынам, яна пайшла ў касарычскі тып Юневічаў”. (Адам Багданович. Мои воспоминания. Нёман. 1994, 5. С.4)