Чатыры пераломных дні. Расповяд звольненага супрацоўніка „Беларуснафта”
Супрацоўнікі ўпраўлення прамыслова-геафізічных работ РУП „Беларуснафта” 26 кастрычніка далучыліся да страйку і былі звольненыя. „Рэчыца Prime” звязалася з героем відэазвароту Сяргеем Паляковым, які пагадзіўся падрабязна расказаць пра падзеі.
25 кастрычніка
Раніцай 25.10.20 я са сваімі сябрамі на выездзе з Рэчыцы ў бок Менска быў спынены на сваім аўтамабілі супрацоўнікамі міліцыі для праверкі дакументаў. Міліцыянт заявіў, што я знаходжуся ў стане наркатычнага ап’янення і мне неабходна прайсці агляд у бальніцы.
Мой аўтамабіль быў дастаўлены да будынка Рэчыцкага РАУС. Я разам з супрацоўнікам міліцыі паехаў праходзіць агляд, які складаецца з дзвюх частак: візуальны агляд лекарам і ўзяцце аналізу мачы. Па вонкавым аглядзе лекар заявіў, што прыкмет наркатычнага ап’янення не выяўлена. Мною быў здадзены аналіз мачы, які пры мне так і не быў апламбаваны.
Далей мне была выпісаная позва на 30.10.20 для працягу або закрыцця справы аб адміністрацыйным правапарушэнні (у гэты дзень павінны былі прыйсці вынікі аналізаў). Мною гэтак жа ў гэты дзень было пройдзены агляд у незалежнай лабараторыі на наркатычнае і алкагольнае ап’яненне. Пасажыраў маёй машыны пратрымалі ў РАУС да 18.00 25.10.20 пад рознымі падставамі.
26 кастрычніка
Раніцай 26.10.2020 я, Палякоў Сяргей — начальнік партыі РУП Вытворчае аб’яднанне Беларуснафта ўпраўлення прамыслова-геафізічных работ, сумесна з Ковалём Андрэем — начальнікам партыі, Кайлевым Уладзімірам — інжынерам-электронікам, Кандраценка Андрэем — машыністам, Шульжанкам Андрэем — машыністам, Сапончыкам Максімам — машыністам сустрэліся каля прахадной УПГР. Сумесна было прынята рашэнне запісаць відэа, у якім мы выказалі сваю не згоду з беззаконнем і гвалтам на вуліцах Беларусі, аб рашэнні далучыцца да страйку. Відэа было размешчана на інфармацыйных каналах у тэлеграме.
У 11.30 усім удзельнікам відэа з базы УПГР паступілі званкі з прапановай прыехаць для гутаркі з кіраўніцтвам „Беларуснафта”, якое экстранна прыехала з Гомеля ў Рэчыцу. Для падтрымкі ўдзельнікаў відэа на прахадной і на тэрыторыі УПГР сабраліся калегі. Падняўшыся вялікай кампаніяй на 3 паверх адміністрацыйнага корпуса УПГР, на якім знаходзіцца кабінет начальніка УПГР Нікалойчыка Э. Н. Кайлев Уладзімір зайшоў у прыёмную. З кабінета начальніка УПГР выйшла Федаравіч В. В. — начальнік упраўлення працоўных рэсурсаў Беларуснафта, якая спрабавала Кайлева Уладзіміра сілай зацягнуць у кабінет начальніка УПГР для гутаркі сам-насам.
Ёй гэта не ўдалося. Размова перамясцілася ў фае трэцяга паверха, дзе сабралася вялікая колькасць работнікаў УПГР. Разам з Федаравіч В. В. гутарку праводзілі юрысты Іна Елушкіна і Таццяна Жыліна, пазней далучыўся Коцік А. Б. — намеснік генеральнага дырэктара па будаўніцтве, агульных пытаннях і ідэалагічнай працы, прысутнічаў Повжык П. П. — намеснік генеральнага дырэктара па геалогіі і начальнік УПГР Никалойчык.
Размова ў асноўным вяла Федаравіч, працягваючы настойваць на гутарцы ў кабінеце па адным, але работнікі адмовіліся, пагадзіўшыся толькі на зносіны з усімі работнікамі, каб не дапусціць ціску на ўдзельнікаў відэа.
Трохі прадмовы. У мяне ў гэты дзень па графіку быў выходны, але Гомельскія госці лёгкім узмахам рукі перарабілі графік, каб 26.10.2020 апынуўся працоўным днём, раптам з’явіліся дзве экстранныя заяўкі на выканання геафізічных даследаванняў і для выканання гэтых даследаванняў на працу былі запісаныя хто б вы падумалі? Натуральна Палякоў Сяргей, Коваль Андрэй, Кандраценка Андрэй, Шульжонак Андрэй.
Нам прапанавалі ці ехаць на гэтыя даследаванні або напісаць паперу аб адмове ехаць на працу. Мы адмовіліся ехаць на працу і падпісваць паперы. Гутарка зайшла ў тупік. Начальнік УПГР Нікалойчык вырашыў умяшацца, сказаўшы што калі мы адмовімся ехаць то ў табелі з’явіцца прагул і адпаведныя наступствы гарантаваныя. Мы аднагалосна адмовіліся, разумеючы аб наступствах. Аргументы, якія прыводзілі ўдзельнікі відэа, пра тое, што іх падштурхнула запісаць відэа не былі пачутыя нікім з гомельскіх гасцей і кіраўніцтва УПГР.
Пасля няўдалага дыялогу работнікі разышліся. Каля 17.00 на карткі ўдзельнікаў відэа прыйшлі грошы, якія па суме нагадваюць разлік пры звальненні. Пра факт звальнення іх ніхто не паставіў у вядомасць.
27 кастрычніка
27.10.20 я з Уладзімірам Кайлевым раніцай сустрэліся на стаянцы каля УПГР, каб пагутарыць з калегамі. Праз некаторы час мы заўважылі грамадзянскі аўтамабіль з супрацоўнікамі міліцыі ў форме, якія звяртаюць увагу на нас. Намі было прынятае рашэнне з’ехаць са стаянкі каля УПГР, толькі ад’ехаўшы, па дарозе ў цэнтр Рэчыцы нам насустрач у бок УПГР рухалася 2 аўтамабілі з супрацоўнікамі міліцыі. Гэта было дзіўным супадзеннем і мы, каб не рызыкаваць, вырашылі на час з’ехаць з горада.
Каля 15.00 27.10.20 на карткі ўдзельнікаў відэа прыйшлі сумы, якія пацвярджаюць факт поўнага разліку.
Знаходзячыся за горадам, ад калег, якія ўдзельнічалі ў запісе відэазвароту, сталі атрымліваць інфармацыю, што да іх дадому спрабуюць пранікнуць невядомыя людзі. Далей ўвечары мне патэлефанавала мая жонка і сказала, што невядомы чалавек спрабуе трапіць да нас у дом, стукае ў дзверы, паводзіць сябе агрэсіўна, патрабуе яго ўпусціць.
Потым высветлілася, што гэта супрацоўнік міліцыі (ён не прадставіўся, але пазней я даведаўся, што яго завуць Аляксей Цімошчанка), ён шукае мяне і хоча ўручыць мне позву. Паколькі мяне не аказалася дома, то супрацоўнік міліцыі спрабаваў прымусіць маю жонку распісацца замест мяне за атрыманне позвы. Яна адмовілася яго ўпускаць у дом і распісвацца. Сыходзячы, супрацоўнік міліцыі паведаміў, што будзе чакаць мяне 28.10.2020 у 11.20 у аддзяленні міліцыі. Адзначу, што дома разам з маёй жонкай, знаходзіліся трое маіх непаўнагадовых дзяцей, якія вельмі спалохаліся.
Пасля гэтага інцыдэнту мною і Уладзімірам Кайлевым было прынятае рашэнне з’язджаць за межы, бо ў Беларусі мы не маглі адчуваць сябе ў бяспецы. Закон перастаў працаваць, любы грамадзянін за выказванне сваёй грамадзянскай пазіцыі можа патрапіць пад прэс сілавых структур і абараніць сябе ніяк не зможа.
Прыкладна ў 23.00 27.10.20 сабраўшы ўсе неабходныя рэчы, разам з маёй сям’ёй мы выехалі ў бок літоўскай мяжы.
28 кастрычніка
Раніцай 28.10.20 мы прыбылі на літоўскую мяжу, напісалі заявы, у якіх патлумачылі прычыны ўезду на тэрыторыю Літоўскай Рэспублікі. Бліжэй да вечара мытнікі выдалі нам візы і мы перасеклі літоўскую мяжу. Хлопцы, якія нам дапамагалі з выездам з Беларусі забраніравалі нам жыллё. Зараз мы знаходзімся на карантыне, настрой выдатны. Асобна хачу падзякаваць усім, хто ўдзельнічаў у дапамозе нам з пераездам з Беларусі і дапамозе ў Літве, рэчыцкіх і мінскіх хлопцаў з Краіны для жыцця, хлопцаў з арганізацыі RAZAM, беларускую дыяспару ў Літве, фонды дапамогі, хлопцаў з горада Брэмена (Германія), якія арганізавалі дастаўку ежы нам у гасцініцу.
Пераклад „Новы Час”
