Дзе лепей вучыцца – у Беларусі ці за мяжой?
Дзе лепей вучыцца – у Беларусі, ці ў замежжы, ды якая сітуацыя з беларускай мовай у Еўрапейскім Гуманітарным Універсітэце – беларускім ВНУ ў выгнанні? Пра гэта Беларускае Радыё Рацыя пагутарыла з Кірылам Гарошкам, беларусам, які скончыў Інстытут Парламентарызму і прадпрымальніцтва ў Менску па спецыяльнасці палітолаг-юрыст, пазней вучыўся на магістра ў ЕГУ па праграме “Public Policy”. Цяпер Кірыл – студэнт паслядыпломнага навучання ў Варшаўскім універсітэце.
РР: На тваю думку, дзе магчымасці ў цябе былі большыя, калі ты вучыўся ў Беларусі, ці калі ты паехаў у Літву?
Кірыл Гарошка: На жаль, у беларускім універсітэце, які знаходзіцца ў выгнанні ў Вільні. Падкрэсліваю, што на жаль.
РР: А чаму – на жаль?
Кірыл Гарошка: Таму што хацелася б нам беларусам жыць у Беларусі і будаваць свой дом на сваёй зямлі, а не быць у выгнанні, дзе ёсць моцны ўплыў літоўцаў.
РР: У чым палягала розніца паміж навучэннем у Беларусі і ў ЕГУ?
Кірыл Гарошка: Першае, гэта відаць такое самакіраванне, самазгуртаванне студэнтаў, таленавітых, актыўных, якія маюць прагу да новых ведаў, да новага досведу. Калі ты гэта бачыш, ты як быццам нейкі першакласнік з Беларусі, які нічога гэтага не бачыў. Табе ўсё вельмі цікава, і ты пачынаеш уключацца ў працэс . І самае галоўнае, што праз кароткі час ты бачыш, што гэта мае пад сабой нейкую падставу для твайго асобнага развіцця. Напрыклад, я ўдзельнічаў у курсе “Election UTP” – гэта назіранне за выбарамі, з якімі я наведаў Нямеччыну, Літву, Грузію, Украіну, дзе мы назіралі за выбарамі, атрымаў вялікі досвед.
РР: Кірыле, ты ўзгадаў, што ЕГУ – гэта беларускі ўніверсітэт у выгнанні. Як у ЕГУ з беларускай мовай? Як шмат прадметаў выкладаецца па-беларуску, як шмат выкладчыкаў гаворыць па-беларуску?
Кірыл Гарошка: Менавіта на маім факультэце сітуацыя была такая: напрыклад, Віктар Марціновіч на першай лекцыі запытаўся ў сваіх студэнтаў, на якой мове выкладаць? На жаль, я быў адзіным, хто прапанаваў выкладаць па-беларуску, таму выкладалі па-расейску. Калі казаць пра Уладзіміра Роўду, то там – пяцьдзясят на пяцьдзясят – палова выкладалася па-расейску, палова – па-беларуску. Гэта было менавіта яго рашэнне. Астатнія выкладчыкі – цалкам па-расейску.
РР: Яшчэ невядома, хто будзе рэктарам ЕГУ. Дагэтуль трывае выбарчы працэс, перадвыбарчы працэс. На тваю думку, ці можа ў моўным пытанні з выбарам іншага чалавека на пасаду рэктара, ці магчыма беларусізацыя ЕГУ?
Кірыл Гарошка: Цяжка насамрэч казаць, бо шмат будзе залежыць ад таго, хто будзе кіраваць універсітэтам.
РР: Цяпер ты вучышся ў Польшчы. Што менавіта ты вывучаеш?
Кірыл Гарошка: У Польшчы я працягваю вучыцца – на паслядыпломным Усходнім навучэнні. Вучуся на кірунку арыенталістыкі. Перш за ўсё мы вывучаем Расею. Трэба падкрэсліць, што менавіта я, бо ўвогуле ў Беларусі не так вывучаюць свайго ўсходняга суседа, як вывучаюць яго палякі. Таксама, мы вывучаем Паўднёвы-Усход – Цэнтральную Азію, Кітай.
РР: Кірыле, ты як чалавек, які вучыцца ўжо ў трэцяй ВНУ ў трэцяй краіне, што б параіў беларускім вучням, якія цяпер заканчваюць 10-ы, 11-ы класы?
Кірыл Гарошка: Я б параіў канечне паспрабаваць атрымаць адукацыю на Захадзе. Я маю досвед адукацыі ў Беларусі, але там няма такіх магчымасцяў, як тут. Але гэта не панацэя. Тут больш нетэарытычнае навучанне, а больш практычнае. То бок, тое, што сапраўды трэба ў жыцці, у працы маладому спецыялісту.
РР: Многія людзі з Беларусі асцерагаюцца ехаць вучыцца ў замежжа, баяцца, што калі яны вернуцца, не будуць мець працы. На тваю думку, наколькі гэта адпавядае рэчаіснасці?
Кірыл Гарошка: Казаць пра гэта не магу, бо я, напрыклад, не шукаю працу ў Беларусі. Але, на маю думку, атрыманыя веды значна шырэйшыя за тыя, што даюцца ў Беларусі. І выкарыстоўваць гэтыя веды будзе прасцей. Нягледзячы на тое, што ты іх атрымаў на Захадзе, а выкарыстоўваць будзеш у Беларусі.
Адам Завальня, Беларускае Радыё Рацыя
Фота аўтара
Глядзіце таксама
