Фігурантка «справы БелТА» звярнулася з адкрытым лістом да прэс-службы СК

„Мой галоўны рэдактар папрасіла мяне напісаць пра ўражанні апошніх дзён. Але мне захацелася напісаць пра іншае. Я хачу звярнуцца з адкрытым лістом да людзей, з якімі я працавала на працягу апошніх гадоў, а дакладней — да прэс-службы Цэнтральнага апарата Следчага камітэта. Прабачце, „аддзела інфармацыі і сувязі з грамадскасцю Цэнтральнага апарата Следчага камітэта Рэспублікі Беларусь”.

Паколькі я, як і большасць маіх калегаў, як з TUT.BY, так і з іншых СМІ, знаходзімся пад падпіскай аб неразгалошванні, апераваць я буду толькі тымі фактамі, якія вы, Сяргей Васільевіч і Юлія Леанідаўна, далі самі.

Каб вам было прасцей, я вырашыла сфармуляваць пяць блокаў пытанняў. Вы ж нікому не адмаўляеце ў каментарах. Не адмоўце і мне, будзьце так ласкавыя.

1. Сяргей Васільевіч і Юлія Леанідаўна, пра тое, што я з’яўляюся падазронай, а акрамя таго — затрыманая, я даведалася з вашага рэліза. Яго вы выпусцілі ў раёне 9.20. У Марыны Золатавай і Тані Каравянковай яшчэ ішоў вобшук. Мяне яшчэ нават не дапыталі. Нікому з нас не было абвешчана аб падазрэнні, а пра тое, што мы затрыманыя, даведаліся ўвогуле пасля абеду.

Што гэта было — вы паспяшаліся, ці ўсё было вырашана загадзя — і пра падазрэнні, і пра затрыманне, і следчыя нам хлусілі? Ну не веру, яны вельмі мілыя людзі, не будуць жа яны нас падманваць.

2. Мы не раз з вамі спрачаліся пра фігурантаў вашых рэлізаў. „Юлія Леанідаўна, мы дакладна ведаем, што затрыманы спадар Імярэк, дырэктар прадпрыемства „Якоесь Там”.

Колькі разоў ад вас і ад Сяргея Васільевіча я чула гэтую цудоўную фразу, якая засела ў маёй памяці і якая стала лейтматывам нашых шматлікіх гутарак? „Мы не называем прадпрыемства і імя затрыманага, каб не нанесці фінансавую і рэпутацыйную шкоду прадпрыемству”. Да гэтага прыпеву звычайна дадаецца яшчэ рэчытатыў „Вы ж разумееце, там людзі працуюць, яны ж ні ў чым не вінаватыя”.

А што змянілася ў гэты раз? Ваша прафесійная этыка, пра якую вы мне столькі разоў казалі, стала вельмі гнуткай? Цяпер вы заўсёды будзеце называць і прозвішчы, і прадпрыемствы? Тады выдатна, можна будзе абысціся без дакучлівых шлягераў пра „мы не называем” і „там жа працуюць людзі”. А калі ўсё па-ранейшаму, то чаму наша кампанія і БелаПАН, а таксама Марына Золатава, Ганна Калтыгіна і Таццяна Каравянкова сталі выключэннем?

3. Я разумею, карцінка — гэта ўсё. Сюжэт БТ пра „справу БелТА”, як і відэа вобшуку ў Марыны Золатавай я паглядзела ўжо пасля таго, як мяне адпусцілі (дарэчы, адпусцілі або вызвалілі — ніяк не зразумею розніцу). Растлумачце мне, прадстаўнікі прэс-службы, якія адказваюць за піяр свайго ведамства, навошта вашыя супрацоўнікі на відэа робяць выгляд, што дастаюць зберажэнні сямейства з шафы? Бо іх адтуль добраахвотна дастаў муж Марыны Золатавай і аддаў вам.

Тады падкажу, трэба было вызваліць стол, раскласці на ім белыя лісты паперы і выкладваць па купюры. Як у відэа пра карупцыянераў. Тады візуальна іх больш, малюнак лепшы.

Акрамя таго, у тым відэа вобшуку, якое вы перадалі выданню „СБ. Беларусь сегодня” паказалі банкаўскія карткі сям’і, буйным планам — з нумарамі. Вы ж працуеце ў Следчым камітэце, хоць бы і ў прэс-службе. Вы ж ведаеце, што можна зрабіць, маючы звесткі карт? Праз некалькі гадзін звесткі карт „замылі”, але скрыншоты зрабілі, і магчыма, не толькі мае калегі. Будзе сімвалічна, калі потым з-за гэтага давядзецца распачынаць крымінальную справу, праўда?

4. Вяртаючыся да тэмы сюжэту па беларускім тэлебачанні. Сяргей Васільевіч і Юлія Леанідаўна, што б вы пра мяне падумалі ці што б вы сказалі, калі б я выклала запіс некалькіх нашых з вамі гутарак? Закон бы я не парушыла, вы ж ведаеце, што да вас звяртаюцца па каментары, і размова запісваецца. Да таго ж, я вось не ведала, што мае размовы запісваюцца, але гэта, як аказалася, таксама не парушэнне закона.

Вось публікую я запіс размовы, скажам да або пасля афіцыйнага каментара? Успомніце размовы, якія б вы палічылі за лепшае не выкладаць на ўсеагульны агляд.

Уявілі?

Можа быць, іх калісьці апублікуюць. Дакладна не я — у мяне не такая гнуткая этыка, як у вас, але магчыма тыя, хто запісвае чужыя размовы, — і, магчыма, і вашыя таксама.

5. Ну і апошняе пытанне. Скажыце, Сяргей Васільевіч і Юлія Леанідаўна, чаму з 7 па 9 жніўня вы не адказвалі на званкі маіх калегаў з TUT.BY? І на паведамленні ў месэнджарах? Вам было складана зняць трубку і чыста па-чалавечы сказаць: „Тут сітуацыя пастаянна змяняецца, хтосьці ўжо падазроны, хтосьці сведка, вось такі вось сапраўды на допыце, а тая — дакладна на Акрэсціна”? Ваша этыка зноў хітра вывернуўся з-пад прынцыпу „не адмаўляем у каментарах”? Ці проста было сорамна?

Я выдатна разумею, што асабіста я з вамі, Сяргей Васільевіч і Юлія Леанідаўна, працаваць больш не буду. Асабіста я. І гэта маё рашэнне, а не ваша.

Хачу проста сказаць персанальна вам, Юлія Леанідаўна. Калі я калі-небудзь (і шчыра — не дай Бог!) убачу вас затрыманай у калідорах СК, у асяроддзі операў і АМАПа, то я не памахаю вам прыгожа далонькай.

Бо я ўжо прачытаю загадзя нарыхтаваны рэліз, і буду ведаць, што вы падазроная і затрыманая.

Я куплю вам бутэльку вады, шакалад і вільготныя сурвэткі. На Акрэсціна мне іх не хапала.

Ганна Калтыгіна, рэдактар навін партала TUT.BY”.