Памёр збіты Раман Бандарэнка з „Плошчы Перамен” (абнаўляецца)
На «Плошча пераменаў» працягваюць прыходзіць людзі. Яны прыносяць кветкі, фатаграфіі Рамана Бандарэнкі, запальваюць свечкі.
Так выглядае „Плошча Перамен” зараз.
Фота: Беларускае Радыё Рацыя, Менск
Цяпер у двары на Плошчы Перамен пачалі збірацца людзі. Запальваюць свечкі ў памяць пра загінулага Рамана Бандарэнку.
Памёр збіты Раман Бандарэнка з Плошчы перамен. Гэтую інфармацыю нам пацвердзілі яго сваякі.
Нагадаем, 31-гадовы менчук Раман Бандарэнка знаходзіўся ў вельмі цяжкім стане ў бальніцы. Увечары 11 лістапада невядомыя прыехалі ў легендарны двор «Плошча Перамен» зразаць стужкі. Скончылася ўсё бойкай з Раманам Бандарэнкам. Невядомыя збілі яго, пасля чаго даставілі ў РУУС, а адтуль — ужо без прытомнасці — у бальніцу.
Шанцы Бандарэнкі выжыць ацэньваліся як 1 з 1000.
Раман Бандарэнка жыў на вуліцы Чарвякова ў Менску, не на самой «Плошчы Перамен», але побач з ёй.
«Плошчай Перамен» называюць свой квартал жыхары аднаго з мінскіх мікрараёнаў. Такая назва прыжылася пасля таго, як жыхары гэтага жылога комплекса намалявалі на адной са сцен мурал з дыджэямі перамен. Лукашэнкаўцы рознымі спосабамі замалёўвалі гэты мурал 14 разоў, але жыхары яго аднаўлялі. У гэтым квартале склалася моцная супольнасць. Жыхары запрашаюць музыкаў на вечаровыя канцэрты, самаадукоўваюцца на лекцыях і ўпрыгожваюць прастору нацыянальнай сімволікай.
11 лістапада Бандарэнка пабачыў у чаце, што ціхары чарговы раз зрываюць бел-чырвона-белыя стужкі, і вырашыў не заставацца дома.
Мясцовая жыхарка Юлія стаяла побач з Раманам і бачыла ўсё на свае вочы.
«Учора каля 10-й вечара ў наш двор прыехалі людзі ў цывільным з маскамі на тварах. 2-3 жанчыны і сем мужчын. Пачалі зразаць стужкі.
Я выйшла на вуліцу і бачыла падзеі на свае вочы, — расказвае Юлія. — У мяне ўзнікла спрэчка з адной з жанчын: што вы тут робіце? Адказ быў: мы неабыякавыя грамадзяне, жывём у сваёй краіне!
У гэты час я ўбачыла Рому. Падышла да яго, павіталася. Мы стаялі з ім і слухалі, як нейкі хлопец вядзе палеміку з адным з ціхароў.
Рома спакойны, не гарачы. Ён жа мастак. Ніколі не правакаваў на бойкі, паводзіў сябе разважліва. І ўчора таксама.
Рома слухаў-слухаў дыялог хлопца з ціхаром, пасля зразумеў, што гэта бессэнсоўная размова. І сказаў хлопцу: «Усё, няма пра што тут размаўляць, заканчвайце».
Тут ціхар да яго павярнуўся і сказаў: «Ты што тут, борзы?» І пайшоў на Рому.
Рома пачаў адыходзіць. І яны апынуліся амаль у мурала. Ціхар штурхануў Рому.
Рома адхіляўся, але не адбіваўся! Але ціхар схапіў яго, пачаў круціць. І атрымалася так, што ён моцна штурхнуў Рому на дзіцячую металічную лесвічку і насеў на яго. І тут у гэтага ціхара выпаў тэлефон.
Я крыкнула: Рома, здымі маску з яго!»
Пасля гэтых слоў ціхар падхапіў тэлефон і рэзка ўцёк, кажа Юлія.
«Але ў тую ж секунду з розных кутоў падбеглі двое ў шэрым і чорным — не ў форме, у цывільным і ў масках. Яны падбеглі і пачалі Рому «прэсаваць»: яны яго не білі, але населі, прыціснулі да зямлі.
Увесь гэты час па перыметры двара стаялі таніраваныя бусы. З іх ніхто не выходзіў.
І гэтыя, якія выбеглі, узялі Рому, панеслі за рукі і ногі, махнулі бусу, каб той пад’ехаў. Рому закінулі ўнутр машыны. Каб бус тросся — я не бачыла. Закінулі, і бус адразу з’ехаў.
Усё гэта я пераказала сёння следчым. Лічу, што сітуацыю трэба максімальна апублічваць.
Я думаю, Рамана білі або ў бусе, або ў РУУС. На пляцоўцы гэта была валтузня, а не бойка. І Раман аб тую лесвічку ўдарыўся не галавой! Ва ўсякім выпадку я так убачыла. І крыві пасля на дзіцячай пляцоўцы не было».
