Масленіца ў Гомелі
Танцамі, песнямі і карагодамі адзначылі масленіцу ў Гомельскім філіяле Веткаўскага музея. Гэтым разам ахвотныя маглі спрычыніцца да этапу вырабу хатняга масла ў маслабойцы. А потым паспрабаваць яго з блінамі.
Загадчык філіяла Веткаўскага музея Пятро Цалка гаворыць, што вечарына – гэта спроба зрабіць традыцыйную культуру сучаснай.
– У нас была і лекцыя, якую можна назваць нават акадэмічнай – яе чытала супрацоўніца Акадэміі навук, і было ўзбіццё масла, якое не з’яўляецца масленай традыцыяй, але актуальнае для гарадскога насельніцтва, бо яны, можа, і не бачылі, як тое масла і з чаго робіцца. Таму ў маслабойцы з вясковай смятаны робім масла. Гэта і традыцыйныя танцы, спевы, і карагод “Перапёлачка”, які вельмі вобразны і характэрны для Гомельшчыны.
Масленіца – свята провадаў зімы. Пасля масленічнага тыдня пачынаўся Вялікі пост, які цягнуўся да Вялікадня.
[Not a valid template]
«Масленіца – цалкам беларуская традыцыя,” – лічыць супрацоўніца Акадэміі навук Алена Ляшкевіч. Паводле даследчыцы, гэтае свята мае самыя розныя лакальныя варыянты. Напрыклад, на Гомельшчыне на Масленіцу пачыналі гукаць вясну.
– Мы не можам сказаць для ўсёй Беларусі, што такое Масленка, бо яна разнастайная ў сваіх лакальных праявах. Вось цэнтральная і заходняя Беларусь – гэта жаночыя містэрыі. Збіраліся замужнія жанчыны, якія спраўлялі гэтыя містэрыі без мужчын. Напрыклад, ёсць сведчанні мужчыны з Астравецкага раёна, што калі нейкі мужчына падглядаў, то яго маглі нават пакалечыць. На поўдні Беларусі на Масленку ўжо гукалі вясну. Гэта, бадай, галоўная асаблівасць. Па ўсёй усходняй Беларусі, у тым ліку на Гомельшчыне, фіксуецца спальванне пудзіла. На поўночна-ўсходняй Беларусі – гэта пахаванне пудзіла.
Даследчыца Алена Ляшкевіч распавяла, што на Гомельшчыне на Масленіцу, акрамя традыцыйных бліноў, выпякалі печыва ў форме птушак. Таксама на Масеніцу было прынята ўпрыгожваць елку.
Беларускае Радыё Рацыя, Гомель
Глядзіце таксама
