Пілігрымка ў Сейлавічы разам са Станіславам Суднікам
Сябры Таварыства беларускай мовы з Нясвіжскага раёна (Нясвіж, Карцэвічы, Гарадзея, Навасёлкі), а таксама з Менска (старшыня ТБМ Алена Анісім) наведалі вёску Сейлавічы Нясвіжскага раёна, дзе ўзялі ўдзел у прэзентацыі кніжкі Станіслава Судніка “Пілігрымка дадому”.
Дарэчы, “Пілігрымка…” выйшла год назад, паспяхова разышлася, адбылася прэзентацыя ў Лідзе, а вось нясвіжскія ўлады неяк пра тое нават не парупіліся. Іх зямляк напісаў і выдаў цудоўную кнігу, а ў Нясвіжы вертыкальшчыкі яе баяцца. Дзіўна атрымліваецца… Таму грамадскасць Нясвіжчыны самастойна без вертыкальшчыкаў вырашыла прэзентаваць кнігу іх земляка і адначасова адзначыць 65-годдзе Станіслава Судніка.
Уся дзея адбывалася ў Сейлавіцкім касцёле на радзіме аўтара. Спачатку ксёндз Пётр з Нясвіжа адслужыў імшу за здароўе аўтара і павіншаваў яго з 65-годдзем. А пасля старшыня Нясвіжскай раённай арганізацыі ТБМ Наталля Плакса распачала прэзентацыю, якая дапаўнялася віншаваннямі.
“Пілігрымка дадому” – кніжка пра гэтую вёску, гэты касцёл, гэтую каплічку, гэтую цудадзейную фігурку Езуса Хрыстуса, якая не пакідае Сейлавічы з часоў уніі, перажыла ўсе войны і ўсе ўлады і стаіць сабе ў каплічцы сярод родных людзей. На прэзентацыі прысутнічалі і галоўная гераіня кніжкі Гелена Кувалдзіна, і Ян Мысліцкі – сын згаданага ў кніжцы самадзейнага мастака Юзафа Мысліцкага, і кіраўнік Польскага дома з Нясвіжа Часлаў Суднік, і саслужывец Станіслава Судніка ў Казахстане Мікола Усовіч, і, галоўнае, тутэйшыя парафіяне з Сейлавіч, Затур’і і іншых вёсак, для якіх гэтая кніжачка і пісалася.
Многія з гасцей былі ў Сейлавічах упершыню і адкрылі для сябе цэлы новы свет. Сейлавічы стаяць каля дрыгавіцкіх курганоў 11-13 стагоддзя, за тры кіламетры вёска Кунаса носіць імя ўнука ці праўнука легендарнага Палемона, а алтарык Езуса Хрыстуса ў каплічцы аздоблены яцвяжскім арнаментам.
І навошта тая ўлада з іхнімі бібліятэкамі і клубамі?! Пішыце добрыя і справядлівыя кнігі, прэзентуйце іх у цэрквах і касцёлах, перад сваімі людзьмі, пішыце так, каб увесь касцёл на словы ксёндза: “Молімся за такога і такога паэта”, – адказваў: “Выслухай нас, Пане”. І тады і літаратура будзе лепшай, і лепшым будзе народ. Няхай будзе так.
Выслухай нас, Пане!
Барыс Баль, Беларускае Радыё Рацыя, Нясвіжскі раён
Фота аўтара
