Жыццё аўтаслесараў ў легендарных Шабанах – „ГараШ”
Андрэй Курэйчык прадстаўляе трэйлер шматсерыйнай чорнай трагікамедыі „ГараШ„. Гісторыя пра жыццё аўтаслесараў Шабаноў – незалежная некамерцыйнае кіно пра Беларусь без дзяржаўнай і прадзюсерскай падтрымкі. Незвычайнасць і нонканфармізм „ГараШа” падкрэсліваецца і акцёрскім складам: разам з зоркай постсавецкага кінематографа Эвялінай Сакурай і артыстамі беларускіх тэатраў ролі выконваюць карыфеі беларускага року з групы „Нейра-Дзюбель” Аляксандр Кулінковіч і Юры Навумаў, музыкант гуртоў „Ягор Забелаў Трыа” і „Гурзуф” Ягор Забелаў і іншыя, піша tut.by.
– „ГараШ” першапачаткова задумваўся як нацыянальнае кіно без удзелу дзяржаўнага фінансавання, – распавядае Андрэй Курэйчык. – Нашай мэтай было даказаць, што зусім не адсутнасць сродкаў з’яўляецца стрымліваючым фактарам у развіцці кіно. „ГараШ” здымаўся без грошай і ў рэкордна сціснутыя тэрміны. У адзін момант мы кінулі кліч у Facebook і спыталі, хто чым гатовы дапамагчы. І людзі адгукнуліся. Калі праект цікавы, аўдыторыя сама пачынае прапаноўваць дапамогу: хто машыну даў, хто тэхнічна дапамог, былі партнёры, якія далі нам частку апаратуры, а хтосьці прынёс неабходныя касцюмы. Такім чынам, мы даказалі чыноўнікам, што ў краіне ёсць энтузіясты, якія могуць зняць фільм без бюджэту і дзяржаўнага фінансавання.
Гаворачы аб праблемах нацыянальнага кіно, Курэйчык робіць акцэнт на стаўленні дзяржавы да мясцовых аўтараў:
– Галоўная праблема беларускага кінематографа – поўнае нявер’е ў творчы патэнцыял нацыянальных кінематаграфістаў. Адсюль з’яўляюцца ўсякія „дзевіталі”, „канчалоўскія”, замежныя прадзюсары, якія высмоктваюць сокі з беларускага кіно і нічога ў яго не прыўносяць. Ад недаверу ўзнікаюць вар’яцкія праекты накшталт „Мы, браты”, на якія беларусы не ходзяць. Я ўпэўнены: запусці наш праект у пракат – ня будзе пустых залаў, народ пойдзе, таму што людзям цікава паглядзець не на Амерыку – на сябе, на ўскраіны свайго горада. Самаідэнтыфікацыя і будаўніцтва сваёй краіны на руінах постсавецкай побыту і свядомасці – вось праблемы глабальнага для беларуса характару. Саўковы „ГараШ” на ўскраіне свету – гэта і ёсць Беларусь сёння. І гэты сімвал зразумеюць усё.
– Філасофія саўка яна яшчэ не раскрытая і не прачутая намі, хоць мы ў ёй жывем аб’ектыўна. Для мяне гэта ўсё сімвалы нейкай эпохі, якая здаецца ўжо даўно сышла, але нейкія яе рудыменты засталіся ў нашым жыцці і працягваюць зберагацца, іх спрабуюць убудаваць у 21 стагоддзе.
Прэм’ера карціны пройдзе ў рамках нацыянальнага конкурсу ММКФ „Лістапад”:
– Я неверагодна ганаруся, што экспертная камісія фестывалю адабрала фільм для ўдзелу ў нацыянальным конкурсе, што яго будуць глядзець на вялікім экране беларускія гледачы і судзіць будзе міжнароднае журы. Пасля прэм’еры карціну, верагодна, возьмуць на некалькі фестываляў, а потым мы плануем зладзіць вялікую інтэрнэт-прэм’еру. Я ўпэўнены, што такі фармат значна прагрэсіўней, чым класічны пракат.
– А калі прапануюць паказваць у пракаце, пагадзіцеся?
– Калі фільм возьмуць у кінатэатры або прапануюць паказаць па ТБ – вядома, пагаджуся. Таму што мы ўпэўненыя: на гэтых сеансах залы не будуць пуставаць, цікавасць гледачоў будзе адназначна высокай.
