Зянон Пазьняк: Нішто не вучыць Еўропу



Зянон Пазьняк выказаўся пра сітуацыю на беларуска-польскай мяжы і палітыку Еўразвязу. Старшыня Кансэрватыўна-Хрысьціянскай Партыі БНФ ацэньвае паварот да кампрамісу. Пазьняк піша наступнае (правапіс арыгінала захаваны):

„Практычна, амаль усё, што можа вынікаць зь міграцыйнай атакі на мяжу Польшчы, складваецца не ў карысьць Беларусі. Выйграе, найперш, Пуцін пры ўсіх раскладах. Эўразьвяз, здаецца, пачаў разумець небясьпеку правакацыі і робіць крокі да перамоваў з агрэсарамі (Пуціным і Лукашэнкам). Гэты варыянт лепшы, чым адсутнасьць перамоваў.

Цана вымушаных перамоваў з рэжымам для Эўропы звычайная – кампраміс на фоне амбіцый. Зьява ў гэтай частцы сьвету прывычная. Прытым самы вінаватыя, бо зрабілі грубую памылку з увядзеньнем эканамічных санкцыяў супраць народа Беларусі, прымітыўна думаючы ліквідаваць гэтым уладу Лукашэнкі (якая дзьвюма нагамі загразла ў Крамлі). Намеры нерэальныя.

Нішто Эўропу ня вучыць. Хочуць зваліць Лукашэнку, але караюць Беларускі народ, і адначасна зьвяртаюцца да Пуціна, каб дапамог. Антыбеларускую ўладу называюць „беларускі рэжым”. Дык хто тут з кім і за каго?

Магчыма, немцы забяруць сабе частку мігрантаў. Калі не, тады рэальна ім трэба будзе ўступаць у перамовы з рэжымам аб адмене пасьпешных зканамічных санкцыяў, пра што Эўропа хацела б гаварыць толькі з Пуціным. Але прыйдзецца з Лукашэнкам. Пры гэтым сатрап у сваёй агрэсіі ня спыніцца. Яны йшчэ таго ня ведаюць, зь кім будуць мець справу.

Пра характар і мэты магчымай гаворкі эўрапалітыкаў з Крамлём можна здагадацца – нічога добрага для Беларусі. Тэма рэпрэсіяў і гібрыднага генацыду беларусаў ужо падменена „праблемай” інвазіі мігрантаў з Усходу. Эўразьвяз вырашае свае праблемы.

Горшы варыянт, калі да перамоваў з лукашысцкім рэжымам ня дойдзе. Тады павялічыцца небясьпека збройнай правакацыі на беларуска-польскай мяжы. Працягам канфлікту можа стаць уезд расейскіх войскаў у Беларусь альбо ўвядзеньне ваеннага стану Лукашэнкам (як у 80-х гадах у Польшчы). Ваенны стан цалкам разьвязаў бы рукі бандытам рэжыму, адчыніў бы магчымасьць спыніць усялякія выбары і рэфэрэндумы, пашырыць шлях да масавых рэпрэсіяў народа па прыкладу сталінскіх.

Мушу сказаць, што нікому на Захадзе ня будзе справы да масавага генацыду ў Беларусі, калі Расея ў гэты час атакуе Украіну, што ня выключана, зыходзячы з абставінаў.

Тут меркаваньні аб падзеях, якія могуць і не адбыцца. Але сутнасьць маіх разважаньняў у тым, каб нам, беларусам, быць падрыхтаванымі да ўсяго. Гэта значыць да ўнутранага супраціву, да перамены ўлады і да збройнага змаганьня супраць маскоўскага акупанта за волю і незалежнасьць Радзімы…”