Айцец Ян Раманчук: Так Бог даў, што памяць пра гэта жыве сярод людзей
У мінулую нядзелю Гайнаўка была тым горадам у Польшчы, пра які можна было пачуць па ўсіх тэлеканалах і радыёстанцыях. Усё з-за маршу ў гонар „выклятых жаўнераў”, які ўжо пяты раз прайшоў вуліцамі Гайнаўкі, з лозунгам „Буры – наш герой”. У той дзень шмат жыхароў Гайнаўкі прыйшло ў царкву Яна Хрысціцеля, дзе была адмысловая малітва ў памяць бязвінна закатаваных жаўнерамі „Бурага”.
Госць Рацыі – настаяцель царквы Яна Хрысціцеля ў Гайнаўцы Ян Раманчук.
РР: Вы чыталі Евангелле па-беларуску. Гэта такая традыцыя ў гэтай царкве?
Айцец Ян Раманчук: Толькі сёння мы прачыталі па-беларуску, таму што тыя людзі, якія былі замучаны, – вазакі і мучанікі зямлі Холмскай і Падляшскай – яны былі беларусамі. І таму я вырашыў, што прачытаем Евангелле на беларускай мове. А так мы чытаем на царкоўнаславянскай мове.
РР: Было вельмі шмат людзей. Так заўсёды бывае, ці гэта таму, што такая адмысловая малітва ў памяць мучанікаў нашай Падляшскай зямлі?
Айцец Ян Раманчук: На адмысловую малітву прыйшлі прадстаўнікі Амбасады Беларусі, дэпутаты Яўген Чыквін і Роберт Тышкевіч, гарадскія ўлады. Людзі гэты дзень шануюць, гэта сведчыць пра тое, што людзі памятаюць. І трэба працаваць, каб гэтая памяць пашыралася, каб пра гэта ведалі нашыя дзеці, нашы ўнукі. Прыехлі таксама людзі з розных вёсак, бо ведалі, што ў нашай царкве будзе служыцца малебен. Ён быў упершыню, бо маем ужо пацверджанне ад нашых епіскапаў Праваслаўнай Царквы, што яны ўжо прылічаны да сонму святых мучанікаў. І людзі гэта ведалі. Я вельмі цешуся, што быў такі дзень, што было шмат людзей, хоць было вельмі дрэннае надвор’е, але людзі прыйшлі.
РР: Вы некалі прысутнічалі пры эксгумацыі парэшткаў вазакоў.
Айцец Ян Раманчук: Я тады не думаў, што будзе так, як сёння, што памяць пра іх так добра ўзыдзе. Калі я быў настаяцелем у Чыжах, тады мы ўжо ездзілі з людзьмі ў гэтыя месцы, дзе яны ляжалі. Відаць, так Бог даў, што гэтая памяць разраслался сярод людзей. Я думаю, што наш Мітрапаліт Сава вельмі спрычыніўся да таго, што гэта памяць у нас ёсць. Я ведаю, што яго сэрца было за тое, каб гэтая памяць не загінула. Тое, што мы пабудавалі царкву ў памяць Мучанікаў Холмскіх і Падляшскіх – гэта тксама следства таго, што мітрапаліт хацеў, каб гэтая памяць жыла.
Цалкам гутарка ў далучаным гукавым файле:
Гутарыла Валя Лаеўская, Беларускае Радыё Рацыя
