Беласток адзначыць 100-ю гадавіну Слуцкага збройнага чыну



Неўзабаве беларусы будуць святкаваць сотую гадавіну Слуцкага збройнага чыну. Беласток таксама не застанецца ў баку, упэўнены сённяшні госць “Рацыі” Дзяніс Бондараў.

Што плануецца зрабіць у Беластоку і што з запланаванага яшчэ неабходна завяршыць літаральна ў некалькі дзён. Збор сродкаў на тэматычную вулічную выставу ў Беластоку:

Пра гэта з „Госцем Рацыі” размаўляе Ганна Комінч:

РР: Распавядзіце, чым вы займаецеся  і чаму  менавіта  гэтая тэма  вас зацікавіла?

– Я адзін з  тых беларусаў, які доўгі час жыў у  Беластоку сам па сабе, але гэтае  лета злучыла  нас усіх,  і кожны  са сваім нейкім багажом ведаў. Я цікаўлюся  гісторыяй, і таму   мне падаецца, што вельмі важна адзначаць беларускія даты.  І гэтыя гады   17, 18,  19, 20  багатыя на круглыя даты, вось  адна з  гэтых дат  – гэта стагоддзе Слуцкага  збройнага чыну.

РР: Вы кажаце, што  вы сочыце за гісторыяй і  што круглых датаў багата. Але чамусьці гэтая падзея прыцягнула вашую ўвагу.

– Я бачыў, як святкавалі стагоддзе  Купалаўскага тэатра. Гэта была падзея, якая мяне  ўразіла, было шмат людзей. І я зразумеў, што інтарэс да беларускай гісторыі  ёсць, як  у беларусаў, якіх шмат зараз жыве ў Беластоку, якія сюды пераехалі апошнім часам, так і ў меншасці, якая жыве тут. Гэтыя людзі ўсім гэтым цікавяцца.  Але, безумоўна, і палякі таксама гэтым цікавяцца.

Мая асабістая ўвага да Слуцкага збройнага чыну таму, што  гэта падзея, якую варта адзначыць, і апошнім часам можна правесці шмат паралеляў з тым, што было  тады, 100 год таму, і з тым,  што зараз адбываецца на вуліцах Менска. Калі хуценька ўзгадаць, што тады было, то была такая сітуацыя – у дваццатым годзе  на Случчыне мясцовыя  сяляне зладзілі з’езд і на ім вырашылі бараніць сваю зямлю, займець сваё войска і зрабіць сваю ўладу на сваім уласным кавалку зямлі.   І  так  паўстаў  гэты Слуцкі збройны чын. На жаль, не вельмі доўга, але некаторы час случчакі  змагаліся з бальшавікамі, былі  і перамогі, але, на  жаль,  была і параза.

Чаму яшчэ Беласток? Таму што пасля таго, як гэтае войска  было  разбіта, шмат хто са  слуцкага войска трапіў у Беласток. І там, дзе зараз знаходзіцца шпіталь  “Гігант”, былі старыя вайсковыя кашары, і там быў  лагер  для палонных. І яны там амаль да красавіка 1921 года сядзелі, чакалі свайго лёсу.

Цалкам матэрыял слухайце ў далучаным файле:

Беларускае Радыё Рацыя