Мцырала: славутасць паблізу Батумі
Нацыянальны парк Мцырала – трэцяя па папулярнасці прыродная славутасць паблізу Батумі, пасля Батанічнага саду і горнай Аджарыі. Менавіта сюды ўдалося мне патрапіць у лістападзе 2021 году.
Па маляўнічасці і расліннасці гэты нацыянальны парк зусім не саступае Батанічнаму саду, нават у чымсьці крыху яго пераўзыходзіць. Таму, калі вы любіце некранутую прыроду і хочаце акунуцца ў сапраўдныя грузінскія джунглі, вам сапраўды тут прыйдзецца па душы.
Мцірала з’явілася нядаўна. У савецкі час у Аджарыі існаваў запаведнік Кінтрышы. Толькі ў чэрвені 2007 года было вырашана ператварыць частку аджарскага лесу ў яшчэ адзін нацпарк. Яшчэ гадоў пяць новы нацпарк заставаўся мала каму вядомы, і вось гады з 2013-га сюды пацягнуліся экскурсійныя аўтобусы і сем’і, якія проста сумавалі на курортах.
Аджарскія прыморскія цясніны – гэта ўнікальны ў маштабах усяго былога Саюзу ўчастак вільготнага субтрапічнага лесу.
Адгор’і Месхецінскага хрыбта адгароджваюць гэты лес і ад анаталійскіх высакагор’яў і ад Калхідскай раўніны, таму клімат тут стабільна цёплы. Калі пачаўся Ледніковы Перыяд і з каўказскіх вяршыняў спусціліся леднікі, клімат усяго Закаўказзя стаў халадней, але ў гэтых лясах усё роўна было цёпла. Там захаваліся цеплалюбівыя расліны, і нават малпы жылі там нават тады, калі ў астатнім Закаўказзя стала ўжо зусім холадна.
Зараз у цэнтры нацпарку знаходзіцца пасёлак Чаквіставі – на правым беразе рэчкі Чаквісцкалі. На левым беразе – домік рэсепшана. Ад хаткі пачынаецца вялікі двухдзённы маршрут. Тут жа пачынаецца кароценькі маршрут – да вадаспаду Цаблнары і возера. Гэта лёгкі маршрут, па якім ходзяць нават бабулі і двухгадовыя дзеці.
На ресепшене парка ёсць рэстаран, гасцявыя пакоі, кемпінг, побач – вялікі рэстаран, а ў вёсцы Чаквіставі ёсць іншыя карысныя рэчы накшталт коней і мёда.
Важна разумець: сапраўдны цікавы трэкінг – гэта двухдзённы маршрут. Кароткі маршрут – адчувальна прасцей лагодэхскага маршруту да Чорнага Рабчыка, а наведаць вадаспад Цаблнары толькі крыху больш складана, чым вадаспад у Мухунцэці.
Турфірмы ўвесь час прапануюць наведванне гэтага вадаспаду, а ў Батумі нават таксісты вешаюць на машынах надпісы „Мцырала»
Пра тое, як даехаць ў парк існуе шмат ілжывых чутак. Гавораць, што гэта далёка і дарога туды дрэнная. На практыцы ўсё лёгка і зручна. Ад батумскага аўтабана да рэшана парку ўсяго 12 кіламетраў. Дарога гэтая пачынаецца ў вёсцы Чакві, прыкладна ў 300 метрах на поўнач ад маста праз Чаквісцкалі. Першыя 8 кіламетраў гэтай дарогі – новы асфальт. Дарога пятляе паміж раскіданымі па горах хаткамі, пару разоў перасякае раку па мастах. Дзе-нідзе ўздоўж дарогі гандлююць мёдам і мінералкай. Ёсць і добра прыкметная крыніца.
Праз 8 кіламетраў – пост рэйнджараў. За пастом асфальт сканчаецца і пачынаецца камяністая дарога, па якой легкавы паркетны транспарт ідзе, але павольна. Участак без асфальту – усяго 4 кіламетры. Ён прыводзіць прама ў рэсепшане. Уся дарога ад Чакві да решешена праходзіцца без якія-небудзь лагістычных праблем. Ехаць проста прама, нікуды не згортваючы. Дзе-нідзе будуць паказальнікі. Спадзяюся, што мек ўдасца наведаць гэты парк яшчэ некалькі разоў.
Андрэй Мялешка, Гародня-Батумі-Мцырала
