Уздоўж падзеленай Беларусі. Друя
Друя — вёска на рацэ Дзьвіне пры ўтоку ў яе ракі Друйкі.
Беларуска-латышская мяжа дзеліць Друю на дзве часткі.
Для таго, каб сустрэцца са сваякамі ў Піедруі, трэба ехаць 200 км да бліжэйшага памежнага пункту пропуску.
Мост праз раку Друйку. Мост пабудаваны “за польскім часам” у 1923 г.
Як кажуць мясцовыя старажылы, Друя заўсёды была беларускай і тут заўсёды гучала беларуская мова.
96-гадовая мясцовая жыхарка Чэслава Баршчэўская.
Ранак у Друі пачынаецца са збора малака, якое адразу вязуць на малакозавод. На востраве пасярод Дзвіны, які належыць Беларусі, мясцовыя жыхары пасвяць кароў. Каровы дабіраюцца туды ўплаў.
У Друі працуюць дзве крамы. Раней іх было больш за 10 і належылі яны габрэям. Габрэйскія крамы прадавалі ўсе, нават давалі тавары “на павер”. У адной з Друйскіх крамаў стаіць скрыня з цікавым надпісам.
Ёсць у Друі і габрэйскія могілкі. Упершыню яны ўзгадваюцца ў 16 ст. Гэта адны з самых вялікіх габрэйскіх могілак на Беларусі і адзіныя, дзе сустракаюцца каляровыя роспісы на помніках.
Могілкі ўпарадкаваныя за кошт грошай нашчадкаў ацалелых пасля ІІ Сусветнай вайны габрэяў.
У былым мястэчку зараз габрэяў няма, апошні памёр у 2017 г.
Фотакопія здымка Траецкага касцёла часоў ІІ Рэчы Паспалітай з архіва айца Сяргея Сурыновіча.
Фотаальбом са старымі здымкамі дастаўся яму ў спадчыну ад айца-марыяна Кударэўскага.
З-за таго, што ў часы ІІ Сусветнай вайны ў касцел патрапіла бомба, яго знешні выгляд быў зменены.
Будынак польскай школы, у якім вучыліся яшчэ да 70-х гг. ХХ ст., знаходзіцца ў занядбаным стане. Ен не мае статуса гісторыка-культурнай каштоўнасці.
Дом, дзе знаходзіўся Корпус аховы памежжа, таксама не пазначаны ніякімі знакамі і стаіць з забітымі вокнамі.
У Друі жывуць стараабрадцы, якія таксама маюць сваю царкву.
Польска-савецкі памежны слуп.
Драўляны дом часоў ІІ Рэчы Паспалітай.
Цалкам матэрыял у далучаным гукавым файле:
Беларускае Радыё Рацыя, Друя
