Высокі Атлас. Першая частка.
Беларускі нацыянальны сцяг лунаў на найвышэйшых вышынях гор Высокага Атласу, якія з’яўляюцца самымі высокімі не толькі ў Марока, але і ва ўсёй Паўночнай Афрыцы (Магрыбе).
На фота: Джабаль Тубкаль, 4167 метраў над узроўнем мора (найвышэйшая гара Высокага Атласу). Беларусы ажыццявілі паход па гэтай гістарычнай градзе гор „Высокі Атлас” у траўні сёлета. Група складалася з адзінаццаці чалавек.
Ланцуг Высокага Атласу цягнецца амаль 750 кіламетраў. Да найбольш маляўнічых належыць L’Quinkrim, а таксама L’Aksoual. Туды не так часта ўздымаюцца горныя турысты.
Мы ўзняліся на першую, якая, як сказаў наш кіраўнік Сяргей, з’яўляецца двухгаловай гарой: пляча і галавы, як дакладна перакладаюцца Ras n’Ouanoukrim (4083) і Timesguida n’Ouanoukrim (4089 м).
Такі від актыўнага турызму значна пераважае ў эмацыйным плане іншыя віды турызму.
Фотаздымкі бербераў, мужчыны займаюцца загатоўкай гарбаты, перавозамі на мулах, а кабеты, нават дзяўчыны-падлеткі – загатоўкай травы для ската і зёлак з гор. Дзеці бегаюць за рэдкімі горнымі турыстамі, якія праходзяць праз іх ізаляваныя аазісы:
А гэтыя – даведаліся пра Беларусь.
Шмат вады сцякае з высокіх гор, у канцы вясны, пачатку лета, калі таяць снягі, спрыяюць развіццю земляробства. Берберы земляробы, як і стагоддзі таму працягваюць будаваць ірыгацыю ручной працай. Канал сталай вады ўздоўж горнай сцежкі. Козы, авечкі, найбольш распаўсюджаныя ў вышыні 2000-3000 метраў над роўнем мора.
Амаль увесь паход праходзіў па нацыянальнаму парку Тубкаль. Першы ж начлег быў праведзены на адной з тэрас каля горнай ракі Оўрыка. Наша дружына змясцілася ў трох намётах. Увечары і ноч ішоў дожджык. Першым дзяжурным па прыгатаванні ежы было не лёгка, бо газавая гарэлка загаралася з цяжкасцю. На вячэру і сняданне была каша і гарбата.
Наступны дзённы пераход быў насычаны бродамі – ледзяная горная вада, якая месцамі зносіла сваім напорам. Даводзілася быць вельмі асцярожнымі.
У Высокім Атласе, дзе вышыня яшчэ не дасягае 4 тысяч, дзе-нідзе можна сустрэць некранутую прыроду. Ніжэй – дрэвы і хмызы: кедры і ядловец.
Працяг будзе.
Якуб Сушчынскі, Беларускае Радыё Рацыя
