“Мне хацелася зрабіць акцэнт на тых вершах, якія былі напісаныя пасля 2020 года”. Сказала кіраўніца ПЭН-цэнтра Таццяны Нядбай падчас прэзентацыі сваёй другой кнігі “Там, за сцяной” на стральцоўскім фэсце ў Вільні.
Ад першай кнігі паэткі другую аддзяляе роўна 10 год.
Новая кніга складаецца з дзвюх частак – якія называюцца “Асабістая справа” і “Кампрамат з мінулага”. Першая ўключае новыя вершы-рэакцыі на жорсткае задушэнне беларускіх пратэстаў і змушаную эміграцыю соцень тысяч беларусаў. У другой частцы кнігі сабраныя вершы ранейшага часу.
Кажа паэтка, старшыня ПЭН-цэнтра Таццяна Нядбай:
-Мне б хацелася зрабіць акцэнт на тых вершах, якія я напісала пасля 2020 года. Бо наогул маё жыццё цесна звязанае з працай. Ты прачынаешся, ты засынаеш з думкай пра тых сяброў, калег, якія знаходзяцца ў зняволенні, ужо не кажучы пра тое, што ў цябе ёсць у прынцыпе нейкая місія, якую спрабуеш дасягнуць. І гэта ўсё немагчыма рэгламентаваць, гэта немагчыма рабіць з 10 да 6 вечара. Гэта ўсё тое, што становіцца часткай жыцця. І такім чынам яно безумоўна становіцца часткай перажыванняў, часткамі вершаў і вось такім чынам пераплятаецца з паэзіяй.
Паводле Таццяны Нядбай, яе засмучае тое, што блізкія і сябры сядзяць у турме, іх там катуюць і фізічна, і псіхалагічна, а ты не можаш ім дапамагчы. Але важна штодня штосьці рабіць, і гэта таксама важна і каштоўна, не трэба гэта абясцэньваць, бо кожны з нас штодня знаходзіць сілы на гэтыя ўсе справы.
Цалкам гутарку слухайце ў далучаным файле:
Беларускае Радыё Рацыя
