Добры дзень! Родны ранак душы.
Затушы мой боль, затушы.
Затапі маё гора глыбокае,
Засвятлі сваё шчасце далёкае.
Бо чакае сябрына, бо веруе,
Што аднойчы не ўласнай хімераю
Зазірну да іх я і падзякую
Мовай роднаю — неабыякавай.
Гэтыя цудоўныя радкі напісаў таленавіты паэт Анатоль Шушко (1954-2018) з Піншчыны, якому 19 ліпеня спаўняецца 70 гадоў з дня нараджэння. На вялікі жаль, паэта ўжо шэсць гадоў няма сярод нас.
Родам Анатоль Шушко быў з вёскі Сташаны Пінскага раёна. Сваімі першымі настаўнікамі лічыў маці Ганну Рыгораўну (Сякерыч), настаўніцу гісторыі і геаграфіі, і бацьку Івана Канстанцінавіча Шушко, а цікавасць да літаратуры прывіў выкладчык славеснасці ў школе паэт Мікола Купрэеў (1937–2004).
У 1971 годзе Анатоль Шушко паступіў на беларускае аддзяленне філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Пасля заканчэння ў 1976-м настаўнічаў на Піншчыне і на гарадзенскай Свіслаччыне. Працаваў рабочым і будаўніком, выхавальнікам Пінскай школы-інтэрната для дзяцей-сірот, вартаўніком, карэспандэнтам раённых газет.
Першы верш Анатоля Шушко быў апублікаваны ў газеце «Піянер Беларусі» ў 1969 годзе. Яшчэ школьнікам друкаваўся ў часопісе «Бярозка», газеце «Чырвоная змена». Пачаткам жа сапраўднага паэтычнага мастацтва сам Анатоль лічыў публікацыю падборкі вершаў у штотыднёвіку «Літаратура і мастацтва». Першыя, яшчэ са школьнай лаўкі, вершы пачынаючага паэта заўважыў і падтрымаў беларускі крытык Варлен Бечык: «Якой важнай і цікавай творчай заяўкай здаваліся вершы гэтага юнака! Былі ў іх і маладая ўсхваляванасць жыццём, і разважлівая дапытлівасць, і назіральнасць, і псіхалагічная чуйнасць. Праглядваліся даволі выразныя рысы асаблівасці, уласнага светаадчування».
Вершы Анатоля Шушко друкаваліся ў часопісах «Полымя», «Беларусь», «Маладосць», «Нёман», «Беларуская думка», калектыўных паэтычных зборніках, а таксама ў рэспубліканскай і мясцовай перыёдыцы. У 1994 годзе ў серыі “Бібліятэчка часопіса “Маладосць” пабачыла свет кніга Анатоля Шушко з глыбокай філасофскай назвай «Выток і прычасце».
У 2012 годзе выйшаў другі зборнік вершаў паэта «Шаны», за які ён атрымаў Дыплом II ступені Рэспубліканскага літаратурнага конкурсу «Лепшы твор 2012 года ў галіне паэзіі». Кнігай “Шаны” Анатоль Шушко паставіў сябе ў адзін шэраг з лепшымі паэтамі Берасцейшчыны – Міколай Засімам, Міхасём Рудкоўскім, Міколам Купрэевым, Нінай Мацяш…
Анатоль Шушко памёр пасля працяглай хваробы 8 лістапада 2018 года.
Пасля яго смерці жонка апублікавала яшчэ дзве кніжкі вершаў: “Сэрцу соладка, ясна, трывожна” у 2019 годзе і “Паэзія – душы маёй суладдзе” у 2020 годзе.
Беларускае Радыё Рацыя
