- Нелегальных мігрантаў на мяжы з Беларуссю не фіксуюць ужо 15 дзён
- Як ацэньваць грэнландскі ўзбрык Дональда Трампа?
- Памёр Жан-Мары Ле Пэн
„На мяжы Літвы з Беларуссю 15-ыя суткі запар не было зафіксавана нелегальных мігрантаў”, – паведаміла літоўскае выданне LRT.
„На мяжы Латвіі ў нядзелю таксама не было зафіксавана спробаў нелегальнага перасячэння мяжы, а польскія памежнікі ў суботу разгарнулі на мяжы восем нелегальных мігрантаў. Апошні раз мігрантаў разгортвалі на мяжы Літвы з Беларуссю 21 снежня. У 2024 годзе літоўскія памежнікі папярэдзілі пранікненне ў Літву з Беларусі ў несанкцыянаваных месцах 1002 нелегальных мігрантаў. Прыток мігрантаў ва ўсходнія краіны Еўразвяза з Беларусі пачаўся ў 2021 годзе, і ў яго арганізацыі Захад абвінавачвае менскі рэжым. Тады з Беларусі ў Літву нелегальна прыбылі амаль 4,2 тыс. замежнікаў з Блізкага Усходу, Азіі, але большая частка з іх пакінула краіну пасля зняцця абмежаванняў на перамяшчэнне. За гэты перыяд літоўскія пагранічнікі разгортвалі мігрантаў амаль 23 тыс. разоў. Некаторыя замежнікі спрабавалі нелегальна перасекчы мяжу неаднаразова”, – падкрэслівае літоўскае выданне.
Дональд Трамп, які рыхтуецца да ўступлення на пасаду прэзідэнта ЗША, зноў заявіў аб прэтэнзіях на Грэнландыю – і нават не выключыў прымянення ваеннай сілы. Пасля гэтага востраў наведаў яго старэйшы сын – у рамках “прыватнага візіту”. Прэм’ер-міністр Даніі Метэ Фрэдэрыксен дала адпор прэтэнзіям Трампа. На думку цюрыхскага штотыднёвіка Weltwoche, гэтая ініцыятыва цалкам зразумелая.
«Грэнландскі эксцэс Трампа – зусім не капрызны ўчынак чалавека, які пакутуе маніяй велічы. Яго трэба разглядаць у геастратэгічным кантэксце. Барацьба за Арктыку звязана з канкурэнцыяй за выкапні рэсурсы. Лёд у Грэнландыі растае, адчыняючы доступ да нафты, газу і іншым карысным выкапням, уключаючы велізарныя запасы ўрана. Гаворка ідзе аб марскіх і гандлёвых шляхах, а таксама аб абароне. Грэнландыя загароджвае сабой ад Расеі Злучаныя Штаты. На заходнім узбярэжжы вострава Вашынгтон валодае базай ВПС з сістэмай папярэджання аб ракетным нападзе. Сваімі грэнландскімі амбіцыямі Трамп падтрасае сонных саюзнікаў ЗША, а таксама пасылае сігнал сваім контрагентам, Пуціну і Сі Цзіньпіну: „Мы не збіраемся адседжвацца ў старонцы, падаўшы вам волю дзеянняў“, – піша швейцарскае выданне.
У аўторак ва ўзросце 96 гадоў памёр французскі палітык Жан-Мары Ле Пэн. У 1972 годзе ён заснаваў правапапулісцкую – калі не праваэкстрэмісцкую – партыю Нацыянальны фронт. Менавіта гэтая партыя стала папярэдніцай сёлетняга Нацыянальнага фронту. У 2002 годзе Ле Пэн выйшаў у другі тур прэзідэнцкіх выбараў. У 2011 годзе ён перадаў кіраўніцтва партыяй сваёй дачкі Марын. Якую спадчыну пакінуў палітык апроч свайго імя? «Фігура Ле Пэна ўвасабляла і далей будзе ўвасабляць сабой ідэалогію французскіх правых», – лічыць турынская La Stampa.
«Выбарчага мандата ў яго не было з 2019 года. А амаль дзесяць гадоў таму ён быў выключаны з партыі Нацыянальны фронт (у 2018 годзе перайменаванай у Нацыянальнае аб’яднанне) – намаганнямі ўласнай дачкі – Марын. Але постаць Жана-Мары Ле Пэна не знікла бясследна з французскага палітычнага ландшафту. Не толькі таму, што ён быў першым прадстаўніком вельмі правых, які прайшоў у другі тур прэзідэнцкіх выбараў – у 2002 годзе, калі ён склаў канкурэнцыю галісту Жаку Шыраку. Але яшчэ і таму, што яго ідэі працягваюць стукаць у вароты ўлады – толькі цяпер у асобе Нацыянальнага аб’яднання, якое стала па выніках першага тура парламенцкіх выбараў у чэрвені мінулага года наймацнейшай партыяй краіны: за яе прагаласавала больш за 33 працэнты выбаршчыкаў», – адзначае італьянскае выданне.
Вось ужо на працягу некалькіх дзён у раёне Лос-Анджэлеса бушуюць пажары. Загінула сама меней дзесяць чалавек, сотні тысяч людзей былі вымушаны пакінуць сваё жыллё, тысячы дамоў разбураны агнём. Пажарныя гавораць аб тым, што гэта стала адным з самых маштабных стыхійных бедстваў у гісторыі гэтай каліфарнійскай агламерацыі. Мадрыдская El País спадзяецца, што ўлады зробяць належныя высновы.
«Адна з праблем – непрывабнае выкарыстанне трагедыі ў палітычных мэтах, і займаюцца гэтым правыя. Рэспубліканцам не дае спакою палітыка Каліфорніі ў галіне экалогіі, яна стала яблыкам разладу яшчэ падчас першага тэрміну Трампа. Справа ў тым, што нягледзячы на ўсе свае складанасці, Каліфорнія ў Злучаных Штатах – лідэр у разуменні праблемы кліматычных змен, у тым ліку і таму, што Каліфорнія ад такіх непасрэдна пакутуе, прычым вельмі сур’ёзна. І сёння, сярод жаху і гора, застаецца спадзявацца, што ўрокі, вынятыя з гэтай катастрофы, паслужаць таму, каб у будучыя нялёгкія гады яшчэ больш рашуча весці барацьбу з наступствамі кліматычных змен», – адзначае гішпанскае выданне.
Беларускае Радыё Рацыя, Вольга Сямашка
