- Чаму Рада нацыянальнай бяспекі з’яўляецца трывожным званочкам для ўсіх дзяржаўных структураў Польшчы?
- Выбары ў Еўрапарламент: першыя вынікі
- Ізраільскі палітык Бені Ганц падаў у адстаўку з пасады міністра
«Рада нацыянальнай бяспекі, скліканая прэзідэнтам Анджэем Дудам у Беластоку, зʼяўляецца трывожным званочкам для ўсіх дзяржаўных структур», – цытуе заяву кіраўніка Бюро нацыянальнай бяспекі Яцэка Северу польская газета Wpolityce.
«Выязное пасяджэнне Рады нацыянальнай бяспекі было прысвечана сітуацыі і апошнім падзеям на польска-беларускай мяжы, а таксама ўнесенаму ў Сейм прэзідэнцкаму законапраекту аб дзейнасці дзяржаўных органаў у выпадку знешняй пагрозы дзяржаўнай бяспекі. Праект уключае правілы прымянення зброі войскам. Яцэк Севера заявіў у Polsat News, што Рада нацыянальнай бяспекі зʼяўляецца «трывожным званочкам» для структур усёй краіны. Севера падкрэсліў, што ні ў прэзідэнта, ні ў Бюро нацыянальнай бяспекі не было інфармацыі аб затрыманні вайскоўцаў, якія стралялі падчас інтэрвенцыі на мяжы з Беларуссю на мяжы сакавіка і красавіка ў бок наступаючых мігрантаў.
Нягледзячы на тое, што штодзённыя справаздачы дасылаюцца ў Бюро нацыянальнай бяспекі, такая інфармацыя ў іх не ўключана, і гэта не толькі праблема таго, што міністр нацыянальнай абароны захацеў і патэлефанаваў у кабінет прэмʼер-міністра або ў Бюро нацыянальнай бяспекі, і ад Бюро нацыянальнай бяспекі да камандуючага ўзброенымі сіламі, але сістэмнага рашэння няма», – піша польскае выданне.
Хоць падлік галасоў у краінах ЕЗ яшчэ працягваецца, ужо прыкладна зразумела, хто пераможцы і хто – якія прайгралі: да першых можна аднесці кансерватыўную Еўрапейскую народную партыю і вельмі правыя фракцыі. Ідэнтычнасць і дэмакратыя і Еўрапейскія кансерватары і рэфармісты – яны атрымліваюць мандаты з прыростам галасоў у аднаразрадных чыслах, а вось Зялёныя і лібералы пазбавіліся часткі месцаў, прасеўшы на двухзначны паказчык. Адмысловую трывогу аглядальнікаў выклікаюць слабыя вынікі, атрыманыя кіравальнымі партыямі ў Францыі і Нямеччыне. Рымская La Repubblica таксама не хавае сваё расчараванне.
«Калі мяркуецца, што Францыя і Нямеччына па-ранейшаму будуць лакаматывам Еўропы, то даводзіцца прызнаць, што гэты цягнік учора спыніўся – і такім чынам застопарыўся ўвесь працэс умацавання Еўразвяза. Правыя перакрываюць Еўропе шлях наперад. Яны сеюць няўпэўненасць, замяшанне, незадаволенасць і палітычную адзіноту сярод грамадзян, абвяшчаючы лозунгі, якія заклікаюць да паўстання, што на руку самым экстрэмісцкім і радыкальным сілам. Сёння правыя размахваюць сваімі сцягамі ў Парыжы і Берліне, як быццам усё забыліся пра ўрокі мінулага стагоддзя», – адзначае італьянскае выданне.
У Францыі праванацыянальны рух Нацыянальнае абʼяднанне Марын Ле Пэн перамагло з адназначным вынікам на еўравыбарах, набраўшы каля 32 працэнтаў галасоў. Прэзідэнт Макрон, чый цэнтрысцкі блок атрымаў толькі каля 15 працэнтаў, у нядзелю вечарам заявіў аб роспуску Нацыянальнага сходу – і прызначыў перавыбары на 30 чэрвеня і 7 ліпеня. Ле Пэн прывітала крок Макрона, а вось большасць аглядальнікаў ставяцца да яго крытычна. «Макрон прадэманстраваў веліч, якой не дастае канцлеру ФРГ», – канстатуе берлінская Die Welt.
«Макрон глядзіць у твар палітычнай рэальнасці і волі выбаршчыкаў. Яго рашэнне заслугоўвае павагі. Для Олафа Шольца паслядоўнасць і веліч сталі зусім чужымі паняццямі ў яго ролі канцлера. Бізнэс стогне ад нечуванага дагэтуль эканамічнага курсу, які праводзіцца ўрадам, тактыка ў гадзіну па чайнай лыжцы ў пытанні паставак і выпуску ўзбраенняў выклікае толькі замяшанне, а ва ўнутранай палітыцы ў пытаннях бяспекі і міграцыі Шольц прачынаецца толькі тады, калі ўжо занадта позна. Але самога Шольца, здаецца, усё гэта не хвалюе. Сіла АдГ – гэта, перш за ўсё, слабасць кіруючай кааліцыі. Олаф Шольц не мае права і далей бяздзейнічаць – ён абавязаны ўзяць на сябе палітычную адказнасць. Партыя, якая атрымала на еўравыбарах у сябе ў краіне 14 працэнтаў галасоў, не можа быць сілай, якая выстаўляе кандыдатуру канцлера», – піша нямецкае выданне.
Ізраільскі палітык Бені Ганц падаў у адстаўку з пасады міністра ў ваенным кабінеце Біньяміна Нетаньяху. Тым самым Ганц, які ў мінулым займаў пасаду кіраўніка Генштаба ізраільскага войска і карыстаўся папулярнасцю ў грамадстве, увасобіў у жыццё сваю пагрозу выйсці са складу ўрада – і адмовіць Нетаньяху ў падтрымцы, калі той не прадставіць плана адносна пасляваеннага парадку ў сектары Газа. «Без цэнтрыстаў у шэрагах урада, якія служылі процівагай крайнім сілам, Нетаньяху апынецца пад яшчэ большым ціскам», – такім меркаваннем дзеліцца лонданская The Economist.
«Яму будзе не хапаць цэнтрысцкіх партнёраў, якія дапамагалі яму ўраўнаважваць патрабаванні каршакоў аб яшчэ больш радыкальных ваенных дзеяннях. Калі б ён пагадзіўся на гэтыя патрабаванні, то гэта прывяло б да яшчэ большай міжнароднай ізаляцыі і паглыбіла б і без таго небывалы дагэтуль крызіс у адносінах з амерыканцамі. Нетаньяху будзе і далей спрабаваць выйграць час, але ў нейкі момант яму давядзецца выбіраць паміж эскалацыяй і разрадкай», – адзначае брытанскае выданне.
Вольга Сямашка, Беларускае Радыё Рацыя
