А калі б ЗША не кінулі Беларусь? Занепакоенасць у сувязі з аперацыяй Ізраіля ў Рафаху. Вяршэнства права ў Грэцыі: Еўрапарламент б’е трывогу. Падрабязнасці свежых матэрыялаў замежнай прэсы.
«Вашынгтон спыніў тое, што размарозіла адносіны з Менскам пасля яго фіктыўных выбараў 2020 года. Далей, як кажуць, гісторыя», – піша амерыканскае выданне The Responsiblestatecraft.
„Дагэтуль Беларусь застаецца цэнтрам расейскіх нападаў на паўднёвага суседа. Выклікае занепакоенасць той факт, што цяпер у краіне знаходзіцца расейская тактычная ядзерная зброя. Ці маглі Злучаныя Штаты прадухіліць такі вынік? Да 2014 года амерыканцы і еўрапейцы не вельмі сімпатызавалі «апошняй дыктатуры Еўропы». Але анексія Крыма, вайна на Данбасе і аднаўленне расейскай пагрозы змянілі светапогляд Захаду. У лютым 2020 года Беларусь наведаў тагачасны дзяржсакратар ЗША Майк Пампеа. Ніколі амерыкана-беларускія адносіны не былі такімі шчырымі, ніколі не былі такімі кепскімі расейска-беларускія адносіны. Услед за ЕЗ ЗША адмовіліся прызнаць перамогу Лукашэнкі на выбарах, увялі санкцыі супраць яго рэжыму і адкрыта перайшлі на бок апазіцыі. Сувязі паміж ЗША і Беларуссю перасталі існаваць. Вашынгтон не меў наўпростай зацікаўленасці адкрыта выступаць на баку апазіцыі супраць Лукашэнкі. Калі б пратэстоўцы захапілі ўладу, яна магла б іх падтрымаць. Але імкненне Амерыкі падтрымаць бок, які прайграў з ідэалагічных матываў, апусціла адносіны ЗША і Беларусі на дно і зрабіла немагчымым для Менска гульню Захаду супраць Расеі. Маскве было б цяжка падпарадкаваць Лукашэнку, калі б Злучаныя Штаты не адмовіліся ад узаемадзеяння дзеля максімальнага ціску ў 2020 годзе. Нягледзячы на тое, што лёс Беларусі вырашаны, Вашынгтон не павінен паўтарыць тую ж памылку ў іншым месцы – Кітаі. Вашынгтон можа працягваць пашыраць сферы ўплыву Пекіна і Масквы, дазваляючы ідэалогіі кіраваць амерыканскай знешняй палітыкай. У такім выпадку Кітай і Расея атрымаюць дадатковыя сродкі для пагрозы Злучаным Штатам і іх саюзнікам. У адваротным выпадку яна магла б выкарыстоўваць эфектыўныя дзяржаўныя метады, напрыклад, сваю палітыку ў Беларусі да 2020 года, каб знайсці новых партнёраў і абмежаваць магчымасці сваіх канкурэнтаў. Разважлівасць ці ідэалогія, што пераможа?», – задаецца рытарычным пытаннем амерыканскае выданне.
Пасля шэрагу ўдараў па горадзе Рафах, размешчаным на поўдні сектара Газа, Ізраіль падчас барацьбы з радыкальнай ісламісцкай групоўкай ХАМАС мае намер пачаць шырокі наступ. Плануецца, што каля 1,3 мільёна ўнутраных бежанцаў, якія перамясціліся ў гэты горад і выжываюць там у вельмі складаных умовах, на час аперацыі будуць размешчаны ў намётавых мястэчках на мяжы з Егіптам. На міжнароднай арэне гэты план выклікаў крытыку: мяркуецца, што такім чынам немагчыма забяспечыць належную абарону грамадзянскага насельніцтва. Брусельская газета Le Soir патрабуе ад Захаду прыняць канкрэтныя меры.
«Прэм’ер-міністр Ізраіля абяцае захаваць грамадзянскае насельніцтва ад самага горшага. Але ў іх ужо ёсць вельмі горкі досвед падобных абяцанняў. А што робіць астатні свет? Ён выказвае сваю «заклапочанасць»! Ён папярэджвае, што такі наступ прывядзе да «неверагоднай гуманітарнай катастрофы», – як, напрыклад, заявіў Вярхоўны прадстаўнік Еўразвязу па замежных справах Жазэп Барэль. Сам Джо Байдэн лічыць, што «мноства нявінных людзей галадае, мноства нявінных людзей адчувае нягоды – і гэта павінна спыніцца». Пры гэтым усе рычагі ўздзеяння ў наяўнасці: трэба проста спыніць пастаўкі зброі габрэйскай дзяржаве – як гэта ўжо прапаноўваў зрабіць Жазэп Барэль», – адзначае бельгійскае выданне.
Еўрапейскі парламент прыняў пастанову, у якой крытыкуе сітуацыю з вяршэнствам права ў Грэцыі, называючы стан спраў, які склаўся там, “тым, што выклікае трывогу”. Прадметам крытыкі сталі сярод іншага практыка праслухоўвання тэлефонных размоваў палітычных апанентаў, абмежаванне свабоды прэсы, карупцыя і сістэматычныя выправаджэнні мігрантаў, якія трапляюць у тэрытарыяльныя воды Грэцыі. У сваёй рэзалюцыі, якая не мае абавязковага характару, парламентарыі заклікаюць Еўракамісію правесці адпаведнае расследаванне. Афінская кансерватыўная газета Kathimerini друкуе наступнае меркаванне.
«Ва ўрада ёсць два варыянты. Альбо яно паводзіць сябе так, быццам гэтая рэзалюцыя не мае ніякага значэння, прымяншаючы яе важнасць, ставячы пад сумнеў намеры тых, хто за яе галасаваў, і перанакіроўваючы фокус дэбатаў на такія пытанні, як эканамічны рост і іншыя станоўчыя статыстычныя дадзеныя. Другі варыянт: урад сур’ёзна ставіцца да гэтага пытання і прыходзіць да разумення таго, што асабліва ў святле выбараў, якія маюць адбыцца ў Еўрапарламент, было б лепш не трапляць у адну катэгорыю з Венгрыяй – краінай, якая ўвасабляе сабой ідэю еўрапейскай ізаляцыі», – падкрэслівае грэчаскае выданне.
ЕЗ узгадніў пакет законаў па барацьбе з гвалтам. Пакет уключае ў сябе ўзмацненне жорсткасці пакарання за сексуальны і бытавы гвалт. Шырокі рэзананс выклікаў той факт, што краіны супольнасці не змаглі прыйсці да адзінага вызначэння паняцця згвалтавання. Рэгуляванне сексуальных дзеянняў па прынцыпе кансэнсусу, заснаванага на пастулаце “так значыць так”, выклікала спрэчкі. Мадрыдская газета El País спадзяецца на паступовую змену парадыгмы.
«Новы закон – гэта крок наперад у барацьбе з гендарным гвалтам, але ён таксама паказвае, што на шляху да змены менталітэту ў дачыненні да сексуальнага гвалту па-ранейшаму існуе немалы супраціў. Цяперашні вынік ідзе ўразрэз з фактам таго, што большасць краін-членаў ЕЗ падпісалі Стамбульскую канвенцыю, якая вызначае згвалтаванне як акт, пры якім адсутнічае згода. Тым не менш, прыняцце новага закона варта вітаць – бо ён стандартуе і крыміналізуе іншыя формы гвалту ў дачыненні да жанчын, такія як прымусовы шлюб, аперацыі на палавых органах, якія калечаць, і гвалт у анлайн-асяроддзі. Важна таксама, што ў апошнюю хвіліну быў уключаны пункт аб пераглядзе існуючых палажэнняў па сканчэнні пяцігадовага перыяду», – піша гішпанскае выданне.
Агляд сусветнай прэсы падрыхтавала Вольга Сямашка
