У скверы каля помніка Ежы Папялушку прайшла чарговая акцыя салідарнасці з Анджэем Пачобутам, якая ладзіцца штомесяц.
Акурат 22 снежня спаўняецца 1000 і 1 дзень, як палітвязень Анджэй Пачобут знаходзіцца ў беларускай турме. Ён быў арыштаваны на падставе ўласнага артыкула пра напад Савецкага Саюза ў хаўрусе з нацысцкай Германіяй на Польшчу ў верасні 1939 года. І дагэтуль на волю не выйшаў. Сёлета ў лютым Гарадзенскі суд прысудзіў яго да васьмі гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму нібыта за «распальванне варожасці», «рэабілітацыю нацызму» і «заклікі да дзеянняў на шкоду Беларусі». Польскае МЗС пастаянна працуе над вызваленнем Пачобута. Не спыняюцца і рэгулярныя беластоцкія акцыі.
«Гэта ўжо 31-я акцыя па ліку. Вядома, што лісты амаль не даходзяць да Пачобута. Таксама яму не хапае патрэбных лекаў, сустрэчы з роднымі абмежаваны»– кажа намеснік старшыні Саюза палякаў Беларусі Марэк Занеўскі.
Колькасць удзельнікаў павялічылася да 30. Большасць удзельнікаў складаюць беларусы.
Слова бярэ дэпутат Роберт Тышкевіч: “Анджэй Пачобут адбывае незаконнае пакаранне за прыхільнасць да свабоды слова і ягоную польскасць, схільнасць да гісторыі Рэчы Паспалітай.”
Слова бярэ Ганна Кетлінская, прэзідэнт Падляшскага аддзялення арганізацыі Wspólnota Polska: “Усё што можна зрабіць зараз – нязломна паказваць сваю салідарнасць з палітзняволенымі ў Беларусі.”
Гучыць зычэнне і ў наступным годзе захаваць такую салідарную супольнасць, пашыраць інфармацыю пра палітвязняў Беларусі. Акцыі працягнуцца і ў наступным годзе.
Анджэй Пачобут паказаў сябе чалавекам справы, плаціць за гэта сваёй свабодай. Сама акцыя-сустрэча ў вігілійнае свята мае сімвалічны характар, у час барацьбы святла і цемры.
Прапанавана пакінуць для яго і для кожнага палітзняволенага вольнае месца за сталом, каб усе палітзняволеныя хутчэй пабачылі свабоду.
Слова бярэ актывіст Сяргей Верамеенка, які распавёў пра палітычны стан у Беларусі і становішча палітзняволеных. Пачобут, Мажэйка і Івашын – яскравыя прыклады сапраўднай журналістыкі, якая для дыктатуры выглядае сапраўднай зброяй. Важна, каб усе палітзняволеныя ў Беларусі дажылі да дня свайго вызвалення: “Беларусы ў Польшчы – гэта частка польскага народа, як і палякі ў Беларусі – гэта частка беларускага народа. У гэтым агульная сіла.”
Агучаны шляхі падтрымкі палітзняволеных, не толькі паштоўкамі, але і падтрымкай сваякоў.
Беларускае Радыё Рацыя