Пра салідарнасць і ўзаемадапамогу беларусаў разважае паэтка, журналістка і кіраўнік праекта салідарнасці “Беларус беларусу” Валярына Кустава ў гутарцы з Юліяй Сівец.
Калаж belsat.eu
РР: Хацелася паразмаўляць пра салідарнасць, пра ўзаемадапамогу беларусаў. Але спачатку хацелася згадаць пра гэтую трагічную гісторыю, якая адбылася ў Польшчы. Вы зараз шмат размяшчаецца ў сацыяльных сетках пастоў наконт таго, што вельмі шмат беларусаў адгукнулася з дапамогай. Чаму вы вырашылі паразмаўляць з яе хлопцам наконт гэтай гісторыі? Чаму вырашылі прапанаваць яму сваю дапамогу?
Валярына Кустава: Так як я з’яўляюся кіраўніком праекта салідарнасці «Беларус беларусу», мэта якога падтрымліваць і дапамагаць беларусам, то я хацела прапанаваць яму стаць героем маёй праграмы ў гэтым праекце, каб людзі адгукнуліся. Але пасля размовы з Данілам стала зразумела, што родныя Лізы, дакладней яе дзядзя, бо Ліза сірата, бацькі пазбаўлены даўно бацькоўскіх правоў, яе дзядзя супраць любога розгаласу, ён знаходзіцца ў Беларусі. Сама Ліза – рэпрэсаваная ўцякачка. Таму папрасілі не даваць ніякіх відэа і фота ў медыя. Я з паразуменнем паставілася да гэтай сітуацыі.
РР: Наколькі беларусы перажываюць, наколькі гатовыя дапамагаць, хоць самі знаходзяцца ў эміграцыі і ў кожнага свае праблемы. Наколькі гэтая адваротная сувязь дапамагчы існуе?
Валярына Кустава: Так як я зацмаюся праектам салідарнасці «Беларус беларусу» на Белсаце, то магу сведчыць пра тое, што салідаранасць бадай наймацнейшая рыса, якой беларусы валодаюць, і якая найярчэй праявілася ў 2020 годзе, і працягвае ствараць і паказваць цуды, дапамагаючы іншым беларусам у бядзе, у іх праблемах.
Цалкам размова:
Зранку 1 сакавіка стала вядома, што ў Варшаве памерла 25-гадовая беларуска Лізавета, згвалтаваная і пакалечаная ў ноч з суботы на нядзелю, 25 лютага, у цэнтры польскай сталіцы.
Беларускае Радыё Рацыя
